Mijn eerste training in de dubbel twee en op het water.
Met mijn ervaren partner Bas (2x goud in Canada 2005).
Sporten voor Organen gaat naar Australie 2009.
In 2007 kreeg ik donorlongen. Sindsdien vestig ik met mijn sport aandacht op Cystic Fibrosis en Orgaandonatie. Ik geniet van mijn nieuwe leven, als vader in een jong gezin en als sporter met een nieuwe start.
Het startschot. Helemaal vooral op de sintelbaan.
De sintelbaan af. Snelle start.
Het parcous op.
Ik kom niet goed in mijn ritme.
Mijn ademhaling gaat te moeizaam doordat er wat vast zit in mijn keel.
Een naar hoestje.
Vroeger zat zo ongeveer mijn hele keel vast met dit soort slijm.
Maar ja toen liep ik ook niet hard.
Nu is het vooral lastig.
Jan en alleman haalt me in. Totdat ik helemaal alleen loop
Ik denk dat ik de laatste ben, hoewel ik oomk wel weet dat er nog heel veel achter me lopen.
Het lichaam roept stop, maar ik overrule en blijf rennen.
Voorgangers gaan wandelen en rennen en weer wandelen.
Ik ren door en haal ze in.
Nog een kilometer zeg een wegwijzer. Bevrijdend woord.
Ik ren door maar weet dat ik het doel van 32 minuten weer niet ga halen.
Ik kom binnen in 34 minuten. Op mijn tandvlees. Teleurgesteld.
Vlak achter de winnaar van de 10k, die met 34 minuten een prachtig PR loopt.
Later zou hij horen dat de 10k feitelijk 700 meter te kort was uitgemeten. Dag PR.
En ik zou horen dat de 5k daarentegen 200 meter te lang was.
Schrale troost.