Ik lig hier nu alweer ruim 3 weken (de tijd vliegt als je lol hebt) en ben nog niet zo opgeknapt. Vrijdag jl. is dan ook mijn behandeling door de artsen veranderd.
De bacterieen die dood gaan van de antibiotica zijn inmiddels dood. De overige bacterieen zullen daar niet van dood gaan, dus dat was niet zinvol meer. Wel reageren die achterblijvers (wat nu toch een flinke groep is) in het lab goed op andere antibiotica. Deze krijg ik sindsdien. In pillenvorm.
Als dit aanslaat kan ik die pillen ook makkelijk mee naar huis nemen. Zo niet moet er zwaarder geschut komen. Dat zetten ze echter liever niet in, om het lijf te ontzien (lever en nieren) en vooral om het achter de hand te houden.
Dus fingers crossed allemaal!
Gisteren leek het de goede kant op te gaan. Vandaag daarentegen weer moe en benauwd. Voor elke twee stappen vooruit zet ik ook een terug. Dat wordt zo langzaamaan wel irritant en frustrerend.
Zojuist heb ik op de loopband gelopen. En dat ging dan wel weer lekker. Beter dan gisteren zelfs.
We wachten de dag van morgen af.
Misschien krijg ik morgen de geest?
3 opmerkingen:
duimen,duimen,duimen .....
Annemarie
ik duim mee!
groeten Fred.
(PS Twee stappen vooruit en een achteruit is wel vooruitgang hoewel dat niet altijd zo voelt! Veel sterkte)
MAANDAG
DE DR PROBEREN VAN ALLES OM JE NAAR HUIS TE STUREN DUS KOP OP
MARTIJN VEEL LIEFS OMA
Een reactie posten