za 9/6: Muizenissen

Stel je hebt een dierenwinkel en verkoopt witte muizen. In een grote glazen bak heb je 100 mooie muizen van dezelfde soort gekregen van de leverancier.
Die staan nu te pronken in de etalage. De ene muis zit stil in een hoekje, de ander rent rondjes. Alle muizen zijn een tikkie anders. Ze kunnen niet allemaal Speedy Gonzalez zijn, zeg maar.

Iedere keer als je een muis verkoopt pak je er zomaar eentje uit de bak. Meestal pak je makkelijk een slome die in een hoekje zit. Speedy Gonzalez laat zich niet zo makkelijk vangen. Na een tijdje heb je er nog maar 20 - vooral de snelle - over. Het is dan tijd om nieuwe te bestellen. Na de nieuwe levering van 100 muizen heb je er 120. Snelle en slome. In totaal:
- 20 snelle uit de oude voorraad
- 20 snelle uit de nieuwe levering
- 80 slome uit de nieuwe levering.
Er zijn nu dus meer snelle muizen dan eerst. Zo "worden" ze steeds sneller, gewoonweg omdat de snelle zich niet makkelijk laten vangen.

Dit is een van de dingen die in mijn longen is gebeurd met de resistentie van bacterien tegen antibiotica. Van de bacterien in mijn longen (net als de 100 muizen) heeft met elke behandeling een deel de antibiotica overleefd. Met het weer groeien van die bacteriegroep is deze steeds sterker geworden tegen de antibiotica, gewoon omdat de sterke bacterien in de meerderheid zijn gekomen. In mijn longen wordt dit effect versterkt doordat de nieuwe beesten niet zoals in dierenwinkel van buiten komen, maar nageslacht zijn van de overlevende sterke beesten.
Het kan dan verkeren.

Zo simpel is het, die resistentie.

Er is overigens nog iets bijzonders aan de vergelijking.
In een dierenwinkel kun je - als het je te gek wordt - de hele glazen bak in een keer leeggooien. Kan je weer een nieuwe start maken. Met longen kan dat niet zomaar.
Die moeten met bak en al aan de straat.