Na drie weken full-time in het ziekenhuis te hebben geleefd, zijn we begonnen met afbouwen. Om toerbeurt waren Annemarie, Henk en ik bij Martijn op de kamer te vinden. Niet omdat wij dachten dat we het betere wisten dan de verpleging, maar gewoon omdat we er voor Martijn wilden zijn. Een vertrouwd gezicht, een hand die even een bemoedigend kneepje nodig heeft.
Maar ja, met Martijn gaat het steeds een beetje beter en hij heeft het overdag druk genoeg zonder onze aanwezigheid. We gaan ons dus weer min of meer houden aan de normale bezoektijden. Vandaag ben ik voor het eerst weer gaan werken. Als je mijn aanwezigheid tussen 10:15 en 16:15 als een echte werkdag mag beschouwen tenminste. Ik heb me nog niet heel erg nuttig gemaakt, maar de eerste werkdag is tenminste weer geweest.
Het viel niet mee om pas tegen etenstijd in het ziekenhuis aan te komen, een beetje het gevoel alsof ik van alles had gemist. En dat had ik ook, Martijn heeft zijn eerste stappen op de loopband gezet. Een rare dag maar we zijn tenminste weer op weg richting een normale situatie.
@ Eleny: af en toe kan Martijn stroop bestellen bij de voedingsdienst en dan legt hij meteen een klein voorraadje aan.....
maandag, juli 16, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Hoi Annelies, Martijn en familie.
Blij dat de goeie lijn zich voortzet! Houden zo.
Gelukkig heeft hij jullie niet meer constant 'nodig'.
Groeten en hou vol!
Fred
Martijn en annalies ik ben blij dat het steeds beter gaat en ik bewonder jullie kracht.gr co
Martijn en Annelies , bij mijn verjaardagspost van vandaag gestuurd door Leigje, een prachtig gedicht van JuditH Herzberg .
Daglicht
Uit chaos van lakens en
voorgevoel opgestaan, gordijnen open, de radio aan, was plotseling Scarletti heel helder te verstaan:
Nu alles is zoals het is geworden,
nu alles is zoals het is
komt het, hoewel, misschien hoewel, tenslotte nog in orde.
Het spreekt mij erg aan
Annemarie
Hoi Martjn en Annelies!
Tijdens onze vakantie in Finland hadden wij van het thuisfront gehoord dat je geopereerd bent en de operatie goed is verlopen. Ik heb net je hele blog doorgenomen en er is inderdaad ontzettend veel gebeurd zeg. Wij wensen jullie dan ook heel veel sterkte toe en hopen een spoedig positief hersel. Vanaf vandaag wordt je blog ook in Nieuw-Vennep gevolgd! Hou je taai!
Robin en Arlette
Goed om te horen! Zowel van de stroop als dat het allemaal weer wat normaler wordt...
Hoe lang werk je nog tot je verlof, Annelies?
Mooi gedicht, Annemarie!
liefs,
Elleny
Lieve Martijn en Annelies,
Heerlijk om te lezen dat er elke dag weer stappen vooruit worden genomen. Het verdwijnen van slangetjes en medicatie en heel erg langzaam weer terug naar "normaal" (ach ja, wat is normaal....).
We kunnen ons niet voorstellen wat een rollercoaster het voor jullie is geweest en nog steeds is. We hopen dat er ook weer ruimte is voor rust...wat dat dan ook in zo'n situatie mag zijn.
We zijn in gedachten veel bij jullie.
Liefs, Marjel, Jac en Ruben
Wat fantastisch .. al weer op de loopband .. ik had ook niet anders verwacht van Martijn. Goed ook dat jij ook een beetje rust krijgt Annelies! (alhoewel ... weet niet of werken rust brengt). Ik wist niet dat je zo van stroop houdt! Waar komt die voorliefde in godsnaam vandaan??
Hou je taai ... zoals je al deze tijd al doet .. en wordt maar snel helemaal beter en fitter dan de "oude" Martijn van een paar weken geleden.
Ha Tijn, Lies en Gamba,
We hebben al zoveel gehad, maar toch nog n klein verzoekje: kunnen we geen twee blogjes krijgen? Een van Martijn en een van Annelies??
Groetekes en tot gauw.
Een reactie posten