Ma 9/7 Stapje voor stapje

Bij mijn ouders in de tuin onder de parasol heb ik een verplichte vrije ochtend gekregen van Martijn. Ik mag van hem pas vanmiddag in het ziekenhuis langskomen. Ik moet uitslapen voor Gamba en mezelf. En ik kan julie verzekeren dat dit niet eenvoudig is. Het liefst zat ik dag en nacht naast hem om ervoor te zorgen dat alles goed gaat, dat iedereen snapt wat hij wil en om gewoon naar hem te kijken als hij rustig ligt te slapen.

Martijn heeft gisteren aangegeven dat hij bezig is uit het dal omhoog te komen en dat dit stapje voor stapje gaat. Elke nieuwe ontwikkeling is er eentje die het benoemen waard is. Langzaam maar zeker raakt Martijn elke dag een paar slangetjes kwijt en krijgt hij een beetje energie terug. Op zondag zijn de twee luchtdrains eruit gehaald. Hij heeft nog twee vochtafvoer drains over. Ook schijnen er een paar antibiotica lijnen gestopt te zijn, maar dat waren er zoveel dat ik het verschil nog niet zo goed zie. Hij is zondagavond ook weer gestart met eten. In eerste instantie vloeibare dingen zoals vla en soep en dat wordt in de loop van de week steeds meer normaal voedsel.

Hij heeft ook weer een beetje energie en belangstelling voor zijn omgeving. Zondagmiddag hebben we samen naar de Wimbeldon finale, tussen Federer en Nadal, gekeken. Toen was hij even geen patient maar gewoon Martijn.

Ik ga het natuurlijk ook live doen, maar via dit toch afstandelijke medium wil ik jullie alvast bedanken voor alle steun en fijne woorden, zowel voor als na de operatie. Heerlijk om de reacties te lezen en te weten dat we dit niet alleen doormaken.