Normaal gesproken zorgt je afweersysteem ervoor dat alle lichaamsvreemde 'stoffen' worden vernietigd of opgeruimd. Dit geldt voor virussen, bacterieen etc.
Zo houdt je lichaam zichzelf gezond.
Zo ook herkent een lichaam de donorlong als een lichaamsvreemd object. Het zal deze dus proberen af te stoten. En dat is nu net niet de bedoeling.
Om dit te voorkomen wordt mijn afweersysteem sterk onderdrukt door middel van medicijnen.
De acute afstoting wordt daardoor voorkomen.
Overigens blijft het oppassen geblazen want acute afstoting ligt desondanks op de loer.
Ik moet om dit te signaleren twee maal daags temperaturen, longfunctie en gewicht meten. En bij afwijkingen direct het ziekenhuis bellen. Als acute afstoting optreedt dient deze direct te worden behandeld om (ernstige) schade ter voorkomen. Doorgaans gaat die behandeling goed.
Iets anders is de chronische afstoting. Met de jaren zal de donorlong toch beetje bij beetje worden afgestoten en daardoor slechter worden. Ondanks de medicatie. Hoe snel dit gaat is per persoon anders. Er is weinig aan te doen, hoewel er wereldwijd veel onderzoek naar plaatsvindt en ontwikkelingen zijn.
Voor mij betekent het gewoon veel sporten en me houden aan de leefregels tav hygiene en vermijden van rokerige omgevingen. En continu uitkijken voor risico's want doordat het eigen afweersysteem is onderdrukt ben ik vatbaar voor virussen, bacterieen etc. Ook dat levert weer nieuwe onzekerheden op.
Kortom aan mij de uitdaging met de onzekerheden van de afstoting te leren leven en me er niet te veel van aan te trekken.
Vanaf maandag mag ik dat thuis gaan doen....!
PS Gisteren zat ik er geestelijk helemaal doorheen, dus vandaag krijg ik de maatschappelijk werker op bezoek. Vandaag - na een goede nacht slapen - voel ik me veel beter. Ben benieuwd hoe het gesprek met de MW gaat.
vrijdag, juli 27, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Hoi Martijn,
ik ben weer verbaast! nu al zicht op naar huis gaan! Echt ongelooflijk.
Alvast heel veel plezier daar en de groeten!
Fred
Geweldig nieuws dat je waarschijnlijk weer naar huis kunt. Ik kan me goed voorstellen dat het af en toe teveel wordt met alle veranderingen: nieuw huis, nieuwe longen, nieuwe conditie, nieuw perspectief, maar helaas ook een nieuw keurslijf. Richt je nu maar op de nieuwe Gamba, dan ziet de wereld er altijd mooi uit.
Ik neem aan dat een welkom-thuis feestje nog wat te druk is voor je?
Groetjes, Rogier.
Ik vind het onverstelbaar....ik ben heeeeeel erg blij voor jullie, eindelijk naar huis, lekker naar Annelies en Gamba en niet te vergeten het terras!
Chris
Wow! Da's zelfs nog eerder dan je streefdatum van 1 augustus. Maar ik feliciteer je pas als je thuis ofwel op de bank ofwel op je nieuwe terras (als dat tenminste dan al klaar is) zit...
liefs,
Elleny
N.B. Dat wordt natuurlijk een hele volksverhuizing, met kast en tv en Wii en al je andere spullen...
Hoi, Martijn en Annelies, wat een super nieuws! Wie had dat 3 weken geleden durven dromen? Het zal ons niet verbazen als het een beetje voelt of je zonder zwemles en zwembandjes in het hartstikke diepe gegooid wordt.Vertrouw er maar op, dat ze best wel weten waar ze mee bezig zijn, hoor. En ga nu maar fijn genieten van je terras ( arme Henk, maar moet hij je maar niet chanteren! )en je voorbereiden op de komst van Gamba. Als je nog tijd over hebt, houd je ons dan op de hoogte van je wel en wee? Heb je trouwens van Gend en Loos al ingeschakeld om al je spullen van Utrecht naar Rotterdam te verhuizen?
Succes met het pakken, hartelijke groeten en fijn week-end.
oom Freek en tante Leny.
Martijn,
Inderdaad geweldig nieuws, maar ook een nieuwe spannende tijd, het zal heel erg wennen zijn na zo lange tijd in het ziekenhuis nu alles samen met Annelies te moeten verwerken, maar ook dat gaat je zeker weer lukken al zullen er best wel wat dipjes bijkomen. Blijf ons zoveel mogelijk op de hoogte houden, zolang we van een afstandje moeten toekijken.
We duimen voor mooi weer zodat het terras optimaal benut kan worden.
lieve groetjes voor allemaal.
Kees en Rhonda
Lieve Martijn, wat fijn dat je naar huis mag .. na al die maanden ziekenhuis ... en .. ik denk dat heel veel mensen het geestelijk al veel eerder niet hadden getrokken .. vind het eerlijk gezegd niet zo gek ... het is nogal wat wat er allemaal met je gebeurd is ...Afijn, sterkte en geniet van het weer thuis zijn!
Liefs, Andrea
Een reactie posten