Een vriendin van mij - die ik niet eens zo heel goed ken, maar waar ik veel steun aan heb gehad de afgelopen periode - heeft zich (mede) door mijn ziekteverloop als donor laten registreren. Een ontroerend gebaar. Ik heb dat ook van een aantal anderen gehoord. Uiteraard ben ik daar blij mee. Ik ben zelf ook donor - voor zover er bruikbare onderdelen in me zitten (huid, hoornvlies enzo) - en gun alle wachtenden op organen een tweede kans.
Nu wordt niet iedereen die als potentiele donor is geregistreerd ook echt donor.
Dat hangt van nogal wat factoren af.
Hoe dat zit?
- er wonen in nederland ca. 16 miljoen mensen
- daarvan zijn er ca. 3 miljoen ingeschreven als donor
- per jaar gaan er 135.000 mensen dood; toch wel de eerste voorwaarde om te kunnen donoren
- van die 135.000 zijn verreweg de meeste overlijdensgevallen niet geschikt voor orgaandonatie; als je hard tegen een boom rijd is de schade aan de organen te groot, net zoals bij kanker en hart- en vaatziekten.
- er blijven er zo slechts 9.000 over die medisch gezien op het eerste oog geschikt zijn.
- voor die 9000 gevallen wordt het donorregister geraadpleegd
- dan blijkt dat ca. 1600 mensen daarvan daadwerkelijk als donor is geregistreerd (3/16)
- die 1600 overledenen worden vervolgens in detail medisch beoordeeld en wordt operationeel gekeken of een transplantatie kan worden uitgevoerd.
- dit leidt dan tot 600 transplantaties per jaar.
Kortom 135.000 overledenen leiden tot 600 transplantaties per jaar.
De kans om daadwerkelijk donor te worden is ongeveer 1:2000 !
Zo zijn de feiten. De kans om echt donor te worden is dus bijzonder klein.
Ik heb er natuurlijk ook een mening over.
Je registreren als donor doe je omdat je na je dood een ander van de dood kunt redden.
Dat is op zich al nobel, want hoe vaak heb je nu bij leven en welzijn de kans om iemands leven te redden. Voor mij is dit de reden om donor te willen zijn.
Daartegenover staat dat er mensen zijn die dat liever niet doen omdat zij om eigen (bv godsdienstige) redenen liever ongeschonden begraven worden. Dat is hun goed recht wat mij betreft.
Mochten zij echter in de situatie komen dat zij zelf een orgaan nodig hebben, vind ik dat zij niet de eerste rechten hebben; dwz dat zij achteraan de wachtlijst zouden moeten worden geplaatst en worden geholpen zodra er een overschot aan organen is.
Ik zou het donor-register dan ook liever een transplantatie-register noemen, waarbij iedereen de vrijheid heeft zich in te schrijven. Voor alle zekerheid zetten we bij geboorte iedereen er alvast in. En wijs ze regematig op de mogelijkheid om zich desgewenst uit te schrijven.
Goed tot slot:
- ik ben weer een halve liter vocht kwijt
- ik mag definitef maandag naar huis
- ik heb lekker geslapen
- het gaat de goede kant op....
zondag, juli 29, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hoi Martijn,
Wij zijn net terug van een weekendje weggeweest en lezen dus nu pas dat je morgen inderdaad naar huis gaat. Spannend! Ik hoop vooral dat je rust vindt. Dat lijkt me broodnodig in jouw situatie. Hopelijk krijg je snel vertrouwen genoeg om je veilig te voelen met de afstand tussen jou en je behandelaars.
Helaas, een ommetje in de Johanne Niemeyertuin samen zit er dan even niet in, maar eigenlijk is dit natuurlijk beter: zo goed opgeknapt zijn dat "ze je naar huis sturen".
Warme groet, ook van Nicole en ook voor Annelies
Hoi Martijn,
Lekker dat je morgen naar huis kan gaan!
Hoop daar een snel langs te komen, Utrecht is net niet meer gelukt.
Hou je haaks en groeten
Fred
Je hebt je eigen richtlijn van 1 augustus ruimschoots gehaald!
Gr,Remco
Een reactie posten