vr 3/8: Een voor de prijs van twee

Woensdag had Annelies om 9:00 een afspraak bij de verloskundige. Je kunt dan niet om 10:00 komen aankakken. Maar het was wel vroeg. Dus 7:30 op, ontbijten, douchen, medicijnen mee etc.
Daarna direct door naar het ziekenhuis in Utrecht voor controles. Daar moest ik om 10:15 zijn om bloed te laten prikken. Gelukkig hadden ze aan 13 ! buisjes bloed genoeg. Aansluitend controle bij de transplantatie-verpleegkundige, de longarts, een longfunctie-onderzoek, een nieuwe (op mijn verzoek) maatschappelijk werker en tot slot een longfoto. We hebben ons het schompes gelopen in het UMC (maar wel gelopen dus!).
Na al deze onderzoeken was het 14:00 en hebben we een lekker broodje gekocht in de ziekenhuis restauratie. Nu zul je denken dat we die lekker op het restauratie-terras in de zon hebben zitten oppeuzelen. Maar nee, we hebben die meegenomen de auto in om snel naar huis te rijden. Stresskippen zijn we.

In de auto bedachten we dat we nog wel even bij de Kwantum langs konden rijden om naar een tafeltje te kijken. Dat vond ik een goed idee. Kon ik meteen even wat rondsnuffelen naar andere dingetjes. Ik hou van zulk gesnuffel. Van het een kwam het ander, dus na de Kwantum zijn we ook nog bij de Karwei langs gegaan en naar Hartog Wonen. En toen naar huis.
Uitgeteld zijn we op de bank geploft en hebben niets meer gedaan.

’s Nachts heb ik nauwelijks geslapen. Ondanks pijnstillers, kalmeringstabletten en inslapers. De volgende dag was ik gebroken, rillerig en vooral doodmoe. Ik heb de hele dag niets gedaan. Blijkbaar vond mijn lichaam de activiteiten van woensdag wel genoeg voor twee dagen ?!
Dat is wat je noemt, één voor de prijs van twee, of zoiets.

Het is overigens behoorijk angstig voor me om me zo te voelen. Ik denk toch direct aan afstoting enzo. Dus ik heb de hee dag door temperatuur gemeten en longfuncties geblazen. Maar echt gerust werd ik er niet van. Vannacht heb ik beter geslapen en voel ik me heel wat beter dan gisterenmorgen. Vandaag kan ik echt aan mijn todo-lijstje beginnen. Annemarie en Henk komen helpen.

Tot slot. Jullie hebben vast gemerkt. Dat ik wat achter de feiten aan loop. Woensdag schreef ik over maandag en dinsdag. Vandaag over woensdag en donderdag.
Zonder dan op zaken vooruit te willen lopen denk ik dat dat nog wel even zo blijft.