zo 2/9: Bellen

Regelmatig bellen mensen ons op om te vragen hoe het met mij en Annelies gaat. En om een afspraakje te maken om eens langs te komen voor een borrel, een hapje of de gezelligheid.

Gisterenmorgen was ook een dag van bellen.
Zoals elke dag meette ik na het opstaan mijn longfunctie. Deze was 2.94 liter.
De dag ervoor was deze 3.46 liter en hij is al een dag of 10 niet onder de 3 liter geweest.
De 2.94 is bovendien ca. 15% minder dan de dag ervoor.
Dat is ook een bel. Een alarmbel.
En dat betekent bellen naar de EHBO van het UMC.

Na telefonisch consult en opnieuw meten (nu slechts 2.66 liter, dus alarmbel in het kwadraat) was er geen ontkomen aan.
We mochten naar Utrecht - niet voor de geplande boekenbeurs - maar voor de EHBO.
Met een koffertje kleding, sprayapparaat etc. voor als ze me er willen houden.

Met de schrik van afstoting in het lijf zijn we vertrokken.
Bloed onderzoek, longfoto, nog een keer blazen. De hele riedel.
En dan ook leuk Dr. Rodius had dienst; Aardige vent maar de vorige keer dat ik hem zag heb ik daarna 3 maanden in het ziekenhuis gelegen. Niet echt een lekkere herrinering dus.

Enfin. In de loop van de middag in het UMC steeg mijn longfunctie gelukkig puntje-bij-puntje tot 3.11 liter.
Na alle metingen volgt overleg tussen Dr. Rodius en de dienstdoende transpantatiearts (de voor mijn onbekende dr. Kessels).

In spanning wachten we af.
Na een klein uurtje komt het verlossende woord.
Ik mag naar huis. Opluchting.
Wel moet ik extra Prednison gebruiken, een extra antibiotica kuurtje en maandag terugkomen voor onderzoek.

Blij dat ik naar huis kan, maar vooral teleurgesteld dat ik weer 'ziek' ben vertrekken we.

Bellen is niet altijd leuk. Vooral niet als er 'alarm' voor staat.

PS de boekenbeurs moet even wachten tot Oktober in Brussel