di 30/10: De pijp uit

Vandaag geen prettig onderzoek.
De doktor heeft mijn luchtpijp bekeken. Van binnen.
Met een flinke slang (met camera) via mijn keel.
Om te kijken of alles er mooi uitzag.

Uit dit hele onderzoek bleek duidelijk dat de luchtpijp niet bedoeld is voor camera-slangetjes.
Het is meer iets om mee in-en-uit te ademen.
Enfin.

Het onderzoek was wat teleurstellend.
Ik voelde me de laatste dageen al wat benauwd. en zo zag het er ook uit.
De aanhechting (de naad) van de linker luchtpijp is vernauwd. Ongeveer 50% 'nauwer' dan wat deze zou moeten zijn, terwijl de achterliggende long wel mooi open is.
Dat verklaart de benauwdheid.
Hoe het komt is niet bekend.

En nu. Het kan vriezen en het kan dooien.
Het kan overgaan of erger worden.
Toch is het meest waarschijnlijk dat er wat aan moet worden gedaan om dit te verhelpen.
Dat is maar goed ook anders wordt het een magere tijd op de kwart-triatlon.

For the record:- Thiemo is nu 57 cm lang - weegt 4730 gram - en is morgen precies 5 weken oud.

zo 28/10: Zeggen en schrijven.

Ik moet zeggen dat ik steeds minder schrijf op mijn blog.
Ik ben bezig. Met van alles en nog wat.
Dus het schrijven komt er bij mij niet zo van.

Hierbij komt dat de logopediste me oefeningen heeft voorgeschreven.
Zij wel dus.
Ik moet dagelijks twee keer hardop een velletje stemverbeterende woorden voorlezen. Daarbij moet ik mijn buik naar binnen bewegen (zoals iedereen doet) in plaats van naar buiten duwen (zoals ik dus). Mijn hese stemmetje gaat dan als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Simpele woordjes. Hup hop hap. Snip snap snoep.
Dat werk.
Ik probeer het wel eens bij Thiemo.
Dan probeer ik twee vliegen in een klap te slaan.

Oefenen en voorlezen tegelijk.
Maar ook hij kan er niets van maken.

Thiemo houdt het bij zelf lezen.
In zijn eigen boek.

wo 24/10: 665 meter

Vandaag een drukke dag ziekenhuis.
Om 9:00 uur present in Utrecht bij het lab en daarna aan een stuk door onderzoeken en artsen.
Het liep van het begin af aan uit dus ik werd de ganse dag van hot-naar-haar gestuurd.
Dat was redelijk naar verwachting.

In het UMC heb ik op de standaard looptest 665 meter gelopen (in 6 minuten).
Dat is boven verwachting.
Er is tenminste een patient -naam onbekend- die 3 maanden na transplantatie verder kwam.
Na 1 jaar had deze heer/dame 785 meter op zijn naam staan.
Een mooi doel voor mij dus om naar toe te trainen.

Overigens moet ik van Thiemo melden dat hij blij is dat het zo gaat met zijn vader.
Zelf heeft hij vooral erg genoten van zijn twee dagen in de Ardennen.
Zijn ouders hebben zich goed gedragen in de groep en hem niet belachelijk gemaakt tegenover de andere kinderen.

Wat Thiemo betreft mogen we vaker op vakantie.

Wo 17/10: In de krant

DEN HAAG - Vooral jongeren zetten te gemakkelijk hun persoonlijke gegevens en daarmee hun leven op internet. De wijze waarop mensen zich kunnen beschermen tegen gebruik en misbruik van deze online gegevens, is nog onderbelicht. (Volkskrant, 17 oktober 1007)

Oei, oei. Bedoelen ze mij nu? Doe ik iets verkeerd?

- Ben ik dan een jongere?
Ik ben 33. Dan ben je toch geen 'oudere'. Van 'middelbare' wordt zelden gesproken.
Ik ben wel ouder (sinds kort). Thiemo is echt jong, maar ook geen jongere, in die betekenis.
Verwarrend. Ik denk toch dat ze mij bedoelen. Vooral.

- Zet ik dan te makkelijk mijn persoonlijke gegevens en daarmee mijn leven op internet?
Ik heb de blog expres opgezet om vrienden, familie en bekenden op de hoogte te houden zonder te hoeven bellen, mailen, faxen.
Dat vond ik makkelijk ja. Maar dat bedoelen ze niet.
Ze bedoelen dat jongeren 'zomaar' - zonder er over na te denken - hun 'gegevens' op internet zetten.
Dat doe ik niet, want ik denk goed na over wat ik wel niet blog en 'mijn gegevens' (adres, telefoonnummer etc.) zul je niet vinden.
De hele weblog zul je niet vinden als je niet weet waar deze staat.
Dus ik zit goed, zo lijkt het.

Maar toch. Mijn leven staat op internet. Dat dan wel.
Ik heb mijn angsten en verdriet gedeeld.
Over mijn ziekte en mijn wederopstanding.
Veel meer kun je over een leven toch niet publiceren.
En de hele wereld kan dat zomaar lezen...
Zit ik toch echt fout volgens de krant.

Of moet je misschien niet alles geloven wat in de krant staat?

zo 14/10: 4G

Vandaag was de grote dag.

'Overgrootmoeder ontmoet achterkleinkind'

Traantjes in de ogen. Bij beiden.
Beschuit met muisjes was er ook. Maar dat was voor beiden bij gebrek aan goede tanden niet weggelegd. We hebben het dus maar bij koekjes en zoutjes gehouden.
Omdat Opa ook mee was hebben we een echte vier generatiefoto gemaakt.

















Van Annelies moet ik ook melding maken van mijn fysiek-medische vorderingen.
Welnu.
- Vandaag heb ik 3 x 1 minuut buiten hardgelopen.
- Direct daarna heb ik 10 minuten op de hometrainer gefietst.
- 's Middags heb ik een klein vijvertje in de tuin ingegraven.

Nu is vijvertjes ingraven geen onderdeel van de kwart-triatlon maar het leek me wel een goede spieroefening. Bovendien wilde ik graag een vijvertje.

De kwart-triatlon staat gepland voor 2009.
Doe je mee?

zo 14/10: Een magisch vierkant

vr 12/10: 100,5%

Mijn longfunctie was vandaag na het sporten in liters 4,23 L waar voor mijn lengte/gewicht/leeftijd 4,21 L als voorspelde (standaard)waarde geldt.
Toegegeven de PIKO-meter waarmee ik meet zit structureel 0,3 L te hoog, maar toch het voelt wel lekker.

100,5% Daar mag de vlag voor uit.



PS Ik moest zelfs mijn grafiekje in Excel aanpassen want ik had de schaal maar tot 4L laten lopen.

vr 12/10: Jantje lacht, Jantje huilt

Gisteren heeft Thiemo de hele dag gebruld.
Hartverscheurend. Je kunt zijn pijntje bijna voelen.
Maar ja dat brullen.
Om gek (en doof) van te worden.
Vandaag was hij weer zijn rustige zelf. Kijk zelf maar.

ma 8/10: 1 minuut, 8 km/uur

Ik heb vandaag voor het eerst weer hardgelopen.
Bij de fysio.
Op eigen verzoek.
1 minuut, 8 km/uur.

Dat was lang geleden.
Het moet in Assen zijn geweest, voor mijn vorige ziekteperiode van 2006, dus midden 2005.

1 minuut, 8 km/uur. Dat smaakt naar meer.

zo 7/10: Een vinger

Je maakt niet zo vaak zo'n foto.

Alles goed. Photoshoppen volstrekt overbodig.

Licht goed. Mooie schaduw.

Perfecte focus.

Kleuren in balans.

Eenvoudig object, toch een spannende compositie.

Tevree kijk ik naar het plaatje.

Tot Annelies opmerkt dat er iets mist.

Hoe krijgt 'ie het voor elkaar.

vr 5/10: Onder de douche

Vandaag heeft Thiemo niet gedouched.

Gisteren wel.

Met pa.

vr 5/10: Pannenkoeken 2

Zoals Fred Rill zegt. Geld is niet belangrijk.
Na de pieken en de dalen van dit jaar zijn wij ons daar erg van bewust.

Toch was ik wel enigzins gelukkig met het feit dat eea op een misverstand blijkt te berusten en het beslag dus weer is opgeheven. We kunnen weer aan de pannenkoeken.

Overigens is geld toch wel een beetje belangrijk. Er zijn landen in wereld waar het donor-vraagstuk helemaal niet speelt. Domweg omdat ze te arm zijn voor dergelijke gezondheidszorg. Als ik Soedanees, Roemeen of Tjetjeen was geweest, was ik (en Thiemo) er waarschijnlijk niet geweest. Maar ja, gelukkig maar, want er zijn maar heel weinig Soedanezen, Roemenen of Tjetjenen die Thiemo heten.

do 4/10: Pannenkoeken

Sta je daar in de rij met je boodschappen. Eindelijk ben je aan de beurt. Doet je pas het niet. Mensen achter je zuchten. Jij probeert verontschuldigend te kijken, maar zij kijken alleen geergerd op hun horloges.
Gelukkig heb ik altijd twee pasjes, omdat ik nu eenmaal niet graag op een paard wed.
En banken niet zo vertrouw, dat ook.

Maar het kan gekker. Want wat blijkt. Er is beslag gelegd op mijn rekening.
Door de belastingdienst.
Voor ruim 22.000 euro!
Slik. Vandaag geen pannenkoeken....

PS Ik heb niets ontvangen van de bank noch de belastingdienst. Voorlopig ga ik maar even uit van een foutje.

Moeder Natuur's Trucendoos

Ik ga niet zo vaak op kraamvisite. Want ik vind baby's niet zo leuk.
Op zijn best zijn ze stil, zo niet huilen ze oorverdovend hard.
En ze zijn meestal lelijk.
Maar dat mag je niet zeggen. Althans niet tegen de ouders.
Dus om nu te zeggen dat ik me echt verheugde op dit eerste jaar, nee dus.
Geef mij maar liever een kind dat kan lopen, praten, voetballen etc.

Maar wat blijkt. Moeder Natuur haalt een grapje met me uit.

Want als hij wakker is, vind ik hem leuk.
Als hij slaapt, vind ik dat ook.
Als hij stil is, vind ik hem lief,
Als hij huilt, vind ik dat ook.
Als hij eet, een volle luier heeft, spuugt of plast.
Het maakt niet uit, ik vind het leuk.
En de gekkigheid ten top - zelfs met pukkeltjes van de warmte, een vervellende huid en bovendien bolle kop - hoe het ook zij, ik vind hem mooi.
Alles bij elkaar is er maar een waarheid: mijn baby is geweldig.

Kortom. Moeder Natuur heeft me op slag een roze bril voor de ogen gedraaid.
En dat is maar goed ook want wie zou er anders voor dit wezentje zorgen.

Ben benieuwd of dit gevoel nog over gaat of dat dit zo blijft.
Het is in ieder geval een erg goed gevoel.
We genieten er met volle teugen van.