Ik doe het licht uit en start een film.
Mooi op het scherm.
De kamer vult zich met klanken.
Het beeld schittert van de kleuren.
Maar ook van helder wit en donker zwart.
Helder wit door het felle licht uit de beamer.
Bij donker zwart projecteert de beamer niets. Zwart licht kun je niet beamen.
Gek. Het scherm en de muur ernaast hebben in het schemerdonker van de kamer dezelfde grijzige kleur.
En toch, die muur vind wit, omdat ik weet dat die dat is.
En het filmscherm vind ik zwart, omdat dat zo hoort.
Het is net echt.
Grappig hoe hersenen werken.
En je ogen je bedriegen.
Alles in de wereld is grijs. Shades of gray.
Zwart-wit zien dat doe je zelf.
Mijn beamer bewijst het.
Komt maar eens kijken.
... en die film dan.
Dat was 'Ali'. Zijn levensverhaal.
Zijn bokscarriere en rassenverhoudingen in Amerika.
Over Zwart-Wit gesproken.
1 opmerking:
wat is een mens toch een ingewikkeld wezen, we zien en voelen vaak toch iets anders dan mogelijk is !!
Ik voel van alles in mijn (geopereerde) been wat echt niet waar kan zijn ,maar ja ik voel het wel ....
Het zwart/wit effect hoop ik weer snel te kunnen bekijken, heb je ook al iets geinigs op het scherm voor Thiemo ? Of duurt dat nof een jaartje?
Groetjes
Annemarie
Een reactie posten