(klik voor uitvergroting)
zondag, september 21, 2008
donderdag, september 18, 2008
OPROEP DEMONSTRATIE 25/9
Een oproep van de STNu! die ik alleen maar kan steunen.
OPROEP GROTE DEMONSTRATIE DEN HAAG
Beste wachtlijstpatiënt, getransplanteerde, lotgenoot, familie of kennis van voorgenoemde of sympathisant! Verander de Wet Orgaandonatie en doe mee met onderstaande acties!
Actie 1
Kom naar demonstratie in Den Haag op 25 september a.s.
De Stichting Transplantatie Nu (STN) organiseert op 25 september a.s. een grote demonstratie!
Waar: op het Binnenhof Plein 2 te Den Haag.
[voor route: http://www.tweedekamer.nl/contact/adres_en_route/index.jsp ]
Aanvang: 9:30 uur. Aansluitend begint de hoorzitting waarbij we zoveel mogelijk mensen naar binnen willen loodsen. De rest blijft buiten demonstreren tot de hoorzitting is afgelopen.
Hoorzitting: rondetafelgesprek commissie VWS, Tijd: 10.30 – 12.30 uur, Plaats: de Thorbeckezaal.
Er zijn ongeveer 104 plekken voor het publiek.
Meenemen: wat lawaai maakt. Het is nu er op of er onder, dus roepen we zoveel mogelijk mensen op om op die dag te komen demonstreren en verzoeke iedereen om oude deksels, pannen & potten mee te nemen om het protest vergezeld te doen gaan van zoveel mogelijk lawaai! Na afloop laten we deze attributen uit protest achter op de stoep van de 2e kamer.
Waarom roepen we op om te demonstreren?
Minister Klink heeft gezegd dat hij de Wet Orgaandonatie niet wil aanpassen, terwijl deze op dit moment een heel slecht resultaat te zien geeft. Sterker nog, hij heeft een voorstel gedaan dat nóg minder orgaandonoren zal opleveren. Ondertussen laten meerdere onderzoeken en enquêtes zien dat twee derde van de Nederlandse bevolking vóór orgaandonatie is. Hoe kan de politiek hier dan tegen zijn?
We rekenen op een hoge opkomst.
Komt U ook, stuur dan een berichtje naar: info@stnu.nl met de mededeling ‘ik kom demonstreren, met … personen!
Actie 2
Stuur mail naar Tweede Kamerleden
Niet iedereen is gezond genoeg om mee te komen demonstreren, dus zijn er nog wat actiemogelijkheden bedacht, die overigens ook voor ieder ander toegankelijk zijn! Vanuit de bevolking is er steun voor het vele werk dat de STN en vele anderen in de Coördinatiegroep Orgaandonatie verricht hebben. Ga vooral naar de actie website
www.iedereendonortenzij.nl
Daar vindt u een brief [http://www.iedereendonortenzij.nl/mail2dekamer.php] gericht aan de leden van de Tweede Kamer, die u met één druk op de knop kunt insturen. Ook kunt u daar desgewenst persoonlijke opmerkingen intypen die meegestuurd worden naar alle leden.
Voor info:
Sandra Polderman – programmacoördinator
Stichting Transplantatie Nu! Groot Hertoginnelaan 34 Postbus 284, 1400 AG Bussum Tel: (035) 691 26 68 Fax: (035) 691 93 34 www.stnu.nl
zondag, september 14, 2008
Zo 14/9: 10KM ?
---
Tien kilometer in mijn leven.
Met de longen van een ander.
Omdat hij donor is geworden.
Mijn held in ruste. Slaap zacht.
---
Kan een longgetransplanteerde 10KM hardlopen?
Geen idee. Vandaag was de dag van de waarheid.
Dan zullen we het weten. Althans dan weten we of ik het kan.
Of ik daarmee de eerste longgetransplanteerde ben blijft nog even onduidelijk.
Wel zeker is dat ik nog nooit in mijn leven 10km heb hardgelopen.
Of überhaupt een uur achter elkaar heb hardgelopen.
Dus van start. Mijn persoonlijke coach Johannes Vriesendorp loopt mee een doel; met mij over streep rennen.
De route is oersaai. Coolsingel. Hele Maasboulevard. Hele Maasboulevard terug en weer Coolsingel. Voor de ½ marathon doen ze dit allebei twee keer. Dus het kan nog erger.
Gelukkig staan er veel supporters anders zou je van verveling omvallen.
De heenweg gaat goed. Snoeiharde wind tegen maar we lopen op een schema van 6.40 per km. Veel lopers gaan sneller weg. Toch ook veel langzamer.
Wij houden ons schema vast (6.40 is precies 9km/uur en resulteert in eindtijd 1.06:40).
Tot aan het keerpunt op 33.33. Dat is 13 seconden achter op het schema.
Terug is wind mee. We halen nu veel mensen in, die wandelen of gewon langzamer rennen. Goed gevoel. We naderen de Coolsingel. Ik loop op mijn tandvlees maar bijt dankzij de onvolprezen begeleiding van Johannes door. De tussentijden wijzen uit dat we ca. 30 seconden achter liggen op ons (1.06:40) schema liggen.
We komen bij het 400m bord. Nog 400m. Ik wil gaan wandelen, maar een stem van binnen haalt me over om voor de 1.06:40 te gaan. Ik schreeuw “Kom op” tegen mezelf, bal mijn vuisten en ga harder. En harder. En harder. Ik los de verbijsterde Johannes.
Op volle vaart ren ik mee met een ½ marathon loper.
En blijf hem net voor op de streep. Geintje.
Eindtijd 1.06:23.
(foto volgt)
Tien kilometer in mijn leven.
Met de longen van een ander.
Omdat hij donor is geworden.
Mijn held in ruste. Slaap zacht.
---
Kan een longgetransplanteerde 10KM hardlopen?
Geen idee. Vandaag was de dag van de waarheid.
Dan zullen we het weten. Althans dan weten we of ik het kan.
Of ik daarmee de eerste longgetransplanteerde ben blijft nog even onduidelijk.
Wel zeker is dat ik nog nooit in mijn leven 10km heb hardgelopen.
Of überhaupt een uur achter elkaar heb hardgelopen.
Dus van start. Mijn persoonlijke coach Johannes Vriesendorp loopt mee een doel; met mij over streep rennen.
De route is oersaai. Coolsingel. Hele Maasboulevard. Hele Maasboulevard terug en weer Coolsingel. Voor de ½ marathon doen ze dit allebei twee keer. Dus het kan nog erger.
Gelukkig staan er veel supporters anders zou je van verveling omvallen.
De heenweg gaat goed. Snoeiharde wind tegen maar we lopen op een schema van 6.40 per km. Veel lopers gaan sneller weg. Toch ook veel langzamer.
Wij houden ons schema vast (6.40 is precies 9km/uur en resulteert in eindtijd 1.06:40).
Tot aan het keerpunt op 33.33. Dat is 13 seconden achter op het schema.
Terug is wind mee. We halen nu veel mensen in, die wandelen of gewon langzamer rennen. Goed gevoel. We naderen de Coolsingel. Ik loop op mijn tandvlees maar bijt dankzij de onvolprezen begeleiding van Johannes door. De tussentijden wijzen uit dat we ca. 30 seconden achter liggen op ons (1.06:40) schema liggen.
We komen bij het 400m bord. Nog 400m. Ik wil gaan wandelen, maar een stem van binnen haalt me over om voor de 1.06:40 te gaan. Ik schreeuw “Kom op” tegen mezelf, bal mijn vuisten en ga harder. En harder. En harder. Ik los de verbijsterde Johannes.
Op volle vaart ren ik mee met een ½ marathon loper.
En blijf hem net voor op de streep. Geintje.
Eindtijd 1.06:23.
(foto volgt)
zaterdag, september 13, 2008
Za 13/9: De pers over Wurzburg
Al dat sporten daar in Duitsland. Wat een verhalen.
Was daar dan niets over in de media? Jawel toch.
De radio afgelopen maandag.
* http://www.megastadfm.nl/media.php - item Martijn Oudeman
Het AD afgelopen maandag.
* http://www.ad.nl/rotterdam/stad/2593958/Met_nieuwe_longen_naar_bronzen_medaille.html
En alle lokale kranten de week ervoor.
* Maasstad alexanderpost, 27 augustus 2008, voorpagina en artikel
* Postiljon, 21 augustus 2008, voorpagina
* Hart van Holland, 20 augustus 2008
* Het Kanaal, 20 augustus 2008
* AD/Rotterdams dagblad, 19 augustus 2008
Wie nu nog geen donor is heeft zitten slapen.
Meer op www.SportenVoorOrganen.nl
(klik voor uitvergroting)
Was daar dan niets over in de media? Jawel toch.
De radio afgelopen maandag.
* http://www.megastadfm.nl/media.php - item Martijn Oudeman
Het AD afgelopen maandag.
* http://www.ad.nl/rotterdam/stad/2593958/Met_nieuwe_longen_naar_bronzen_medaille.html
En alle lokale kranten de week ervoor.
* Maasstad alexanderpost, 27 augustus 2008, voorpagina en artikel
* Postiljon, 21 augustus 2008, voorpagina
* Hart van Holland, 20 augustus 2008
* Het Kanaal, 20 augustus 2008
* AD/Rotterdams dagblad, 19 augustus 2008
Wie nu nog geen donor is heeft zitten slapen.
Meer op www.SportenVoorOrganen.nl
(klik voor uitvergroting)
vrijdag, september 12, 2008
Za 6/9: dag 7 Antonio Ontoso Picon (25)
De laatste dag van de spelen.
Sinds gisteren feest en danst iedereen.
Behalve diegenen die vandaag nog aan de bak moeten. Ik dus.
Het is de dag van de 1500meter. Een moeilijk nummer.
Het heeft de snelheid van spinten en het uithoudingsvermogen van een duurloop.
Kotsend over de finish is de bedoeling.
Om 14:15 ben ik aan de beurt.
Kort ervoor belt een journalist van het AD me op voor een telefonisch interview.
Dat loopt allemaal wat uit waardoor ik me nog moet haasten ook om op tijd op de wedstrijdbaan te zijn.
Op deze spelen zijn zo’n 400 sporters actief.
Verdeeld over mannen/vrouwen en diverse (leeftijds)categorieën. Niet alle sportonderdelen zijn dus even sterk bezet. De ene competitie is bijzonder sterk terwijl in andere competities soms slechts 2 deelnemers zijn.
Welnu de 1500meter is zo'n incourant nummer.
Naast mij staan op de startlijst alleen startnummer 3 en 13.
Dat zijn de nummers een en twee van de 5K van gisteren.
Voor mij staat dus voorafgaand aan de start de bronzen medaille al vast.
Mijn PR op deze afstand is 8 minuut 23 gelopen met volle wind mee medio augustus in een training. Als je de 5K tijd van 3 en 13 omrekent naar 1500 meter kom je op ca. 5 minuut 30.
Zeker is dus ook dat ik een rondje wordt gedubbeld.
En dat ik brons ga winnen. De aanmoedigingsprijs?
En dan. Terwijl we inlopen, stretchen en focussen op the race to come meldt zich een vierde loper.
Met startnummer 25. Antonio Ontoso Picon.
Deze heeft zich vlak voor de race toegevoegd aan de startlijst.
Alarmbellen gaan af. Antonio is de nummer 3 van gisteren.
PR op de 1500 van een kleine 6 minuten schat ik.
Daar gaat mijn bronzen plak. Ik protesteer wel even bij de scheidsrechter, maar ja.
We gaan gewoon starten. Daar gaat het uiteindelijk om.
Een andere scheidsrechter vraagt of ik geen spikes heb (speciale schoenen).
Ik zeg dat ik die niet heb en voornemens ben op gewone hardloopschoenen te rennen.
'Zot' zie je hem denken, maar het mag. Enigszins onzeker stel ik me op in baan 1 voor het startschot.
De race is direct hard. Nummer 3 en 13 liggen al snel meters voor.
Nr 25 daarachter aan. En dan ik. Ik probeer tempo te maken om 25 bij te houden. Maar hoewel ik flink hard loop, houd ik hem niet goed bij.
De 400 meter. Mijn tussentijd is 1.45. Dat is bijna een 45 seconden sneller dan ik had uitgerekend voor mij doorkomsttijd dus ik loop snel. Na 500 doet alles pijn.
Mijn kuiten ontploffen en ik loop te piepen als een CF-er.
Ik verbijt de pijn en ren zo snel mogelijk door met een half oog op de nr 25 die 1/3 baanlengte voorligt.
In de bochten juichen vele supporters. Sommigen roepen mijn naam.
Anderen die van Antonio, maar die hoor ik niet.
Ik loop op het 1100 meter punt af. Nog steeds ben ik niet gedubbeld door de nummers 3 en 13.
Net als ik de finishlijn passeer sprinten ze om de winst langs me in een tijd van 5:21.34 resp. 5:31.41.
Behendig ontwijk ik de finish foto, tijdwaarneming en camera. En hou tempo.
Laatste ronde. Antonio Ontoso Picon op een 1/2 baan voorsprong.
Ik versnel nog iets. Uiteindelijk finish ik in 7:26.11.
Een halve baanlengte achter Antonio Picon maar een minuut onder mijn PR-met-wind-mee.
Ik ben volledig kapot maar tevreden. Wat een tijd!
Na de loop dien ik uiteraard een protest in over de deelname van startnummer 25.
Verwarring alom bij de wedstrijdleiding. Zij wisten van niets.
Antonio had zich er blijkbaar zelf met een pennetje bijgeschreven.
De slimmerik. Zijn tijd wordt geschrapt.
IK HEB BRONS!
PS De winnaar van deze race zou even later nog deelnemen aan 5k snelwandelen. Hij wint dat ook met een wereldrecord voor getransplanteerden.
Zijn tijd daar is 25 minuten (4 minuten sneller dan mijn hardlooptijd).
Topsport in optima forma. Wat een kerel!
Nederland eindigt met 3-0-1 als 15de in het medailleklassement.
Een opmerkelijke prestaties met onze 4 deelnemers.
We danken dit uiteraard aan ons topteam in het wielrennen met hun 3 gouden plakken.
Wim en Gideon proficiat.
Medaillespiegel (23 landen) eindstand na dag 7
1. Hongarije 81 – 40 – 30
2. Duitsland 54 - 48 - 32
3. Ierland 13 – 20 - 9
...
13. Nederland 3 – 0 – 1
Sinds gisteren feest en danst iedereen.
Behalve diegenen die vandaag nog aan de bak moeten. Ik dus.
Het is de dag van de 1500meter. Een moeilijk nummer.
Het heeft de snelheid van spinten en het uithoudingsvermogen van een duurloop.
Kotsend over de finish is de bedoeling.
Om 14:15 ben ik aan de beurt.
Kort ervoor belt een journalist van het AD me op voor een telefonisch interview.
Dat loopt allemaal wat uit waardoor ik me nog moet haasten ook om op tijd op de wedstrijdbaan te zijn.
Op deze spelen zijn zo’n 400 sporters actief.
Verdeeld over mannen/vrouwen en diverse (leeftijds)categorieën. Niet alle sportonderdelen zijn dus even sterk bezet. De ene competitie is bijzonder sterk terwijl in andere competities soms slechts 2 deelnemers zijn.
Welnu de 1500meter is zo'n incourant nummer.
Naast mij staan op de startlijst alleen startnummer 3 en 13.
Dat zijn de nummers een en twee van de 5K van gisteren.
Voor mij staat dus voorafgaand aan de start de bronzen medaille al vast.
Mijn PR op deze afstand is 8 minuut 23 gelopen met volle wind mee medio augustus in een training. Als je de 5K tijd van 3 en 13 omrekent naar 1500 meter kom je op ca. 5 minuut 30.
Zeker is dus ook dat ik een rondje wordt gedubbeld.
En dat ik brons ga winnen. De aanmoedigingsprijs?
En dan. Terwijl we inlopen, stretchen en focussen op the race to come meldt zich een vierde loper.
Met startnummer 25. Antonio Ontoso Picon.
Deze heeft zich vlak voor de race toegevoegd aan de startlijst.
Alarmbellen gaan af. Antonio is de nummer 3 van gisteren.
PR op de 1500 van een kleine 6 minuten schat ik.
Daar gaat mijn bronzen plak. Ik protesteer wel even bij de scheidsrechter, maar ja.
We gaan gewoon starten. Daar gaat het uiteindelijk om.
Een andere scheidsrechter vraagt of ik geen spikes heb (speciale schoenen).
Ik zeg dat ik die niet heb en voornemens ben op gewone hardloopschoenen te rennen.
'Zot' zie je hem denken, maar het mag. Enigszins onzeker stel ik me op in baan 1 voor het startschot.
De race is direct hard. Nummer 3 en 13 liggen al snel meters voor.
Nr 25 daarachter aan. En dan ik. Ik probeer tempo te maken om 25 bij te houden. Maar hoewel ik flink hard loop, houd ik hem niet goed bij.
De 400 meter. Mijn tussentijd is 1.45. Dat is bijna een 45 seconden sneller dan ik had uitgerekend voor mij doorkomsttijd dus ik loop snel. Na 500 doet alles pijn.
Mijn kuiten ontploffen en ik loop te piepen als een CF-er.
Ik verbijt de pijn en ren zo snel mogelijk door met een half oog op de nr 25 die 1/3 baanlengte voorligt.
In de bochten juichen vele supporters. Sommigen roepen mijn naam.
Anderen die van Antonio, maar die hoor ik niet.
Ik loop op het 1100 meter punt af. Nog steeds ben ik niet gedubbeld door de nummers 3 en 13.
Net als ik de finishlijn passeer sprinten ze om de winst langs me in een tijd van 5:21.34 resp. 5:31.41.
Behendig ontwijk ik de finish foto, tijdwaarneming en camera. En hou tempo.
Laatste ronde. Antonio Ontoso Picon op een 1/2 baan voorsprong.
Ik versnel nog iets. Uiteindelijk finish ik in 7:26.11.
Een halve baanlengte achter Antonio Picon maar een minuut onder mijn PR-met-wind-mee.
Ik ben volledig kapot maar tevreden. Wat een tijd!
Na de loop dien ik uiteraard een protest in over de deelname van startnummer 25.
Verwarring alom bij de wedstrijdleiding. Zij wisten van niets.
Antonio had zich er blijkbaar zelf met een pennetje bijgeschreven.
De slimmerik. Zijn tijd wordt geschrapt.
IK HEB BRONS!
PS De winnaar van deze race zou even later nog deelnemen aan 5k snelwandelen. Hij wint dat ook met een wereldrecord voor getransplanteerden.
Zijn tijd daar is 25 minuten (4 minuten sneller dan mijn hardlooptijd).
Topsport in optima forma. Wat een kerel!
Nederland eindigt met 3-0-1 als 15de in het medailleklassement.
Een opmerkelijke prestaties met onze 4 deelnemers.
We danken dit uiteraard aan ons topteam in het wielrennen met hun 3 gouden plakken.
Wim en Gideon proficiat.
Medaillespiegel (23 landen) eindstand na dag 7
1. Hongarije 81 – 40 – 30
2. Duitsland 54 - 48 - 32
3. Ierland 13 – 20 - 9
...
13. Nederland 3 – 0 – 1
Vr 5/9: dag 6 mini-marathon (5KM)
Dé dag vandaag. Mijn dag.
Hier heb ik (startnummer 36) voor getraind en naartoe geleefd.
De aanloop is goed en niets aan het toeval overgelaten.
Gisteren rust gehouden.
Spieren laten herstellen van het tennis van woensdag.
Vanmorgen samen met teamgenoot Bas (nr 37) een lichte training op het wedstrijdparcours.
20 minuten tempo, 10 rustig en nog 10 tempo.
Daarna uitlopen en stretchen.
Volgende stap was een bezoek aan de wedstrijdleiding.
Daar leren we de rugnummers van onze concurrenten uit ons hoofd.
In onze leeftijdsklasse starten de nummers 3-13-15-21-25-27-36 en 37 (onszelf incluis).
Annelies wil meedoen aan de aansluitende wedstrijd voor inwoners/bezoekers van Würzburg.
Dus we schrijven haar daarvoor meteen in.
Tot slot de voeding. Bovenop onze lunch eten we een groot bord pasta met Annelies en Thiemo.
Trimmend naar de start. Annelies en anderen bekommeren zich om Thiemo.
Bas en ik drinken Red Bull en nemen een anti-astma-pufje. Dat mag.
Nerveusiteit alom voor de start. Het hardloop-onderdeel voor de die-hards gaat beginnen.
De concurrentie imponeert elkaar met imposante kleding, schoeisel, warming-ups.
Iedereen zoekt uit wie de beste lopers zijn.
De spanning stijgt.
Dan de start. Het deelnemersveld vertrekt als een speer. Ook nr 37.
Ze rennen als gekken. Ik weet niet wat me overkomt.
Hoewel ik (nr 36) me heb voorgenomen rustig te vertrekken ga ik toch mee in het snelle tempo.
Na 500meter breekt dit me al op en ga ik toch rustiger lopen. Een Fransman sluit zich bij me aan in de hoop een tempo-maat gevonden te hebben.
Direct al beginnen mijn kuiten pijn te doen.
De tennis- en looptrainingen van deze week protesteren. De Red Bull wreekt zich in de vorm van een droge mond, schreeuwende dorst en aandrang tot plassen.
Ik verbijt de pijn, ren door maar moet de Fransman laten gaan.
Na 1500m het eerste keerpunt. Ik zie de voorste lopers tegemoet komen.
Ze rennen als gekken, nog steeds.
Ik zie dat ik pakweg 100 meter achter nr 36 loop.
We rennen naar het 2500 meter punt. Het tweede keerpunt. Mijn achterstand op de koplopers is onoverbrugbaar. Zij lopen nog steeds als zotten en zullen dat tot de eindstreep blijven doen. Ook op nr 36 loopt mijn achterstand licht op.
Het laatste keerpunt op 3500m. Ik loop op mijn tandvlees. Het is mijn eer te na te gaan wandelen. Achterstand op 3-13-15-21-25-27-37 is volstrekt onoverbrugbaar.
Die nummers had ik net zogoed niet kunnen instuderen.
Het kan me niet meer schelen. Als ik maar met opgeheven hoofd over de finish kom.
Hier en daar moedigt een supporter me aan. Dat doet me goed.
Ook de last of the mohicans verdient een cheer.
Dan de finish. Laatste op flinke afstand van 3-13-15-21-25-27-37
Een grote groep toeschouwers ziet me komen en weet dat ik het zwaar gehad heb.
Gejuich is mijn deel. Ik ga met opgeheven hoofd en geheven armen, in volle draf en onder luid gejuich de finish over. Alles doet zeer.
Maar ja, ik ben waarschijnlijk gelukkiger met mijn finish dan de nummer 2. Of 4.
Terwijl ik me laat masseren door twee mooie vrouwelijke fysiotherapeuten hoor ik mijn eindtijd.
29 minuten en 30 seconden.
Weliswaar ruim achter Bas (nr 37), die in 25,54 finisht maar dik 3 minuten onder mijn PR.
Mijn missie is geslaagd. De pijn vergeten.
De winnaar trouwens is nr 3 in een tijd van 18 minuten (!).
Op een halve minuut van nr 13 die in de 19 minuten finisht.
Na deze race loopt Annelies haar wedstrijdje mee.
De rollen zijn omgedraaid. Nu film ik.
Annelies draagt een mooi en herkenbaar Sporten Voor Organen hardloop-shirt dus die moet ik makkelijk kunnen filmen.
Annelies loopt lekker met de groep mee. Halverwege film ik haar op een van de keerpunten.
Daarna ga ik naar de finish om haar op te wachten.
Volledig losgeslagen komt een Ierse (nr 211) op de finish af gestormd, druk achterom kijkend tijdens haar eindsprint.
Ze wordt op de hielen gezeten door nr 203, hoewel nr 203 zich daar veel minder druk om maakt.
De dolblije Ierse winnares finisht met 8 seconden voorsprong op haar belager in 25.28.
Startnummer 203. Sneller dan Bas en veel sneller dan ik.
Pijnlijk. Maar ook wel leuk dat ik zo’n snelle vrouw heb.
Want rennen kan ze wel, die Annelies (nr 203).
Waarschijnlijk wilde ze gewoon weer snel naar Thiemo.
Morgen de laatste kans op eremetaal voor startnummer 36 op 1500m.
Tegen nr 3 en nr 13.
Enfin. Nederland blijft in het medailleklassement nog even op 3-0-0.
Medaillespiegel (23 landen) na dag 6
1. Hongarije 70 – 32 – 29
2. Duitsland 41 - 43 - 29
3. Ierland 12 – 17 - 7
…
13. Nederland 3 – 0 – 0
Hier heb ik (startnummer 36) voor getraind en naartoe geleefd.
De aanloop is goed en niets aan het toeval overgelaten.
Gisteren rust gehouden.
Spieren laten herstellen van het tennis van woensdag.
Vanmorgen samen met teamgenoot Bas (nr 37) een lichte training op het wedstrijdparcours.
20 minuten tempo, 10 rustig en nog 10 tempo.
Daarna uitlopen en stretchen.
Volgende stap was een bezoek aan de wedstrijdleiding.
Daar leren we de rugnummers van onze concurrenten uit ons hoofd.
In onze leeftijdsklasse starten de nummers 3-13-15-21-25-27-36 en 37 (onszelf incluis).
Annelies wil meedoen aan de aansluitende wedstrijd voor inwoners/bezoekers van Würzburg.
Dus we schrijven haar daarvoor meteen in.
Tot slot de voeding. Bovenop onze lunch eten we een groot bord pasta met Annelies en Thiemo.
Trimmend naar de start. Annelies en anderen bekommeren zich om Thiemo.
Bas en ik drinken Red Bull en nemen een anti-astma-pufje. Dat mag.
Nerveusiteit alom voor de start. Het hardloop-onderdeel voor de die-hards gaat beginnen.
De concurrentie imponeert elkaar met imposante kleding, schoeisel, warming-ups.
Iedereen zoekt uit wie de beste lopers zijn.
De spanning stijgt.
Dan de start. Het deelnemersveld vertrekt als een speer. Ook nr 37.
Ze rennen als gekken. Ik weet niet wat me overkomt.
Hoewel ik (nr 36) me heb voorgenomen rustig te vertrekken ga ik toch mee in het snelle tempo.
Na 500meter breekt dit me al op en ga ik toch rustiger lopen. Een Fransman sluit zich bij me aan in de hoop een tempo-maat gevonden te hebben.
Direct al beginnen mijn kuiten pijn te doen.
De tennis- en looptrainingen van deze week protesteren. De Red Bull wreekt zich in de vorm van een droge mond, schreeuwende dorst en aandrang tot plassen.
Ik verbijt de pijn, ren door maar moet de Fransman laten gaan.
Na 1500m het eerste keerpunt. Ik zie de voorste lopers tegemoet komen.
Ze rennen als gekken, nog steeds.
Ik zie dat ik pakweg 100 meter achter nr 36 loop.
We rennen naar het 2500 meter punt. Het tweede keerpunt. Mijn achterstand op de koplopers is onoverbrugbaar. Zij lopen nog steeds als zotten en zullen dat tot de eindstreep blijven doen. Ook op nr 36 loopt mijn achterstand licht op.
Het laatste keerpunt op 3500m. Ik loop op mijn tandvlees. Het is mijn eer te na te gaan wandelen. Achterstand op 3-13-15-21-25-27-37 is volstrekt onoverbrugbaar.
Die nummers had ik net zogoed niet kunnen instuderen.
Het kan me niet meer schelen. Als ik maar met opgeheven hoofd over de finish kom.
Hier en daar moedigt een supporter me aan. Dat doet me goed.
Ook de last of the mohicans verdient een cheer.
Dan de finish. Laatste op flinke afstand van 3-13-15-21-25-27-37
Een grote groep toeschouwers ziet me komen en weet dat ik het zwaar gehad heb.
Gejuich is mijn deel. Ik ga met opgeheven hoofd en geheven armen, in volle draf en onder luid gejuich de finish over. Alles doet zeer.
Maar ja, ik ben waarschijnlijk gelukkiger met mijn finish dan de nummer 2. Of 4.
Terwijl ik me laat masseren door twee mooie vrouwelijke fysiotherapeuten hoor ik mijn eindtijd.
29 minuten en 30 seconden.
Weliswaar ruim achter Bas (nr 37), die in 25,54 finisht maar dik 3 minuten onder mijn PR.
Mijn missie is geslaagd. De pijn vergeten.
De winnaar trouwens is nr 3 in een tijd van 18 minuten (!).
Op een halve minuut van nr 13 die in de 19 minuten finisht.
Na deze race loopt Annelies haar wedstrijdje mee.
De rollen zijn omgedraaid. Nu film ik.
Annelies draagt een mooi en herkenbaar Sporten Voor Organen hardloop-shirt dus die moet ik makkelijk kunnen filmen.
Annelies loopt lekker met de groep mee. Halverwege film ik haar op een van de keerpunten.
Daarna ga ik naar de finish om haar op te wachten.
Volledig losgeslagen komt een Ierse (nr 211) op de finish af gestormd, druk achterom kijkend tijdens haar eindsprint.
Ze wordt op de hielen gezeten door nr 203, hoewel nr 203 zich daar veel minder druk om maakt.
De dolblije Ierse winnares finisht met 8 seconden voorsprong op haar belager in 25.28.
Startnummer 203. Sneller dan Bas en veel sneller dan ik.
Pijnlijk. Maar ook wel leuk dat ik zo’n snelle vrouw heb.
Want rennen kan ze wel, die Annelies (nr 203).
Waarschijnlijk wilde ze gewoon weer snel naar Thiemo.
Morgen de laatste kans op eremetaal voor startnummer 36 op 1500m.
Tegen nr 3 en nr 13.
Enfin. Nederland blijft in het medailleklassement nog even op 3-0-0.
Medaillespiegel (23 landen) na dag 6
1. Hongarije 70 – 32 – 29
2. Duitsland 41 - 43 - 29
3. Ierland 12 – 17 - 7
…
13. Nederland 3 – 0 – 0
donderdag, september 11, 2008
Do 4/9: dag 5 Wielrennen
Vandaag de dag van Bas, Gideon en Wim.
Neerland's hoop in bange dagen.
Zowel tijdrit als wegwedstrijd worden verreden op een berg bij het naburige Gunterleben.
De timetrial 's morgens, de roadrace 's middags.
Dus wij als supporters in alle vroegte op pad naar de tijdrit.
Om te schreeuwen, filmen, fotograferen.
Het begon met regen. En met wachten.
De fietsers waren 5k verderop afgezet en zullen hier in Gunterleben finishen.
Geduld dus.
"Maak vrienden met andere supporters.
Bekwaam u in geduld. Onthaast.
Geniet. Ook van de regen.
Wees tevreden, als transplantatiepatient zit u al in reservetijd."
Aldus. Na 2 uur ging een en ander dan beginnen. Eindelijk.
Een twijfelachtige pech wil dat mijn filmcamera een lege accu heeft, zodat ik me aansluit in de rij fotografen.
Mijn fotostrategie. Zet ze gewoon allemaal op de foto en zoek later uit wie de Nederlanders waren.
Met korte tussen pozen komen de fietsers voorbij.
Geen idee wie er voor ligt. Ze gaan allemaal hard.
Bas en Gideon eindigen in nde achterhoede.
Wim niet. Hij is veruit de snelste van Europa in zijn leeftijdsgroep.
Hij is de eerste europees kampioen voor Nederland op deze spelen..
De kop is eraf.
En dan een volledig andere wegstrijd. Alle starten gelijk in Guntersleben.
Om daar een half uur later weer te finishen. De organisatie verwacht dat de groep flink uiteen waaiert, maar niets blijkt minder waar.
Een grote kopgroep van 20 man komt snoeihard richting finish.
Nog net op tijd spinr ik met kamera achteruit het bos in.
Dan blijkt Gideon tweede te zijn over de streep. De winnar is een Noor uit een hogere leeftijdsklasse. Goud voor Gideon.
Wim finisht ook in de kopgroep. Als enige in zijn leeftijdsklasse. Goud voor Wim.
Ik mag morgen op de 5km lopen.
Geen idee van het deelnemersveld.
Het wordt langzaam spannend.
In het medailleklassement doet NL goede zaken.
Met 3 medailles, 3 keer goud.
We staan nu 12de met de statistieken 3-0-0.
Alleen Portugal en Roemenie staan nog op 0.
Medaillespiegel (23 landen) na dag 4
1. Hongarije 52 – 24 – 27
2. Duitsland 32 - 33 - 19
3. Slovenie 6 – 6 - 5
…
12. Nederland 3 – 0 – 0
woensdag, september 10, 2008
wo 3/9: dag 4 Andrej Lewandowski
Andrej Lewandowski. Pool. Nieren sinds 8 jaar. Tennis sinds 3.
vs
Ik. Longen sinds 1 jaar. Tennis sinds 4 trainingen.
Mooi rijtje wordt dat.
- David vs Goliat,
- Chang vs Lendl,
- Martijn vs Andrej ?
Toernooiregels zijn sets tot 4 games. Tiebreak bij 3-3.
We beginnen. Ik win de toss en laat hem serveren.
Bij het inspelen had ik gezien dat hij daar niet zo sterk in is.
Ik kies ervoor vol op de aanval te spelen.
Dat loopt moeizaam. 2-0 achter
Nu kom ik in m ijn spel. Ik begin ze lekker te raken.
En serveer ook hard en zuiver. Mijn groundstrokes zijn te hard voor hem.
Ik speel na 4 trainingen beter tennis dan ooit tevoren.
De wedstrijd kantelt. 2-3 voor
Ik serveer voor de eerste set. De service stokt.
Ook de harde klappen gaan even niet goed.
Uit en in het net. 3-3 gelijk en dus tiebreak
Die begint goed. Met twee minibreaks.
En een punt op eigen service. 0-3 voor in de tiebrack
Dan slaat hij een paar goede services. Mijn spel is ontregeld.
Ik denk eraan dat ik de set niet wil verliezen in plaats van aan de te spelen punten.
Het wordt 5-5 in de tiebreak
En daarna 8-6 in de tiebreak.
De volgende set gaat snel.
Enigzins gedesillusioneerd door verlies van set 1 ben ik uit mijn concentratie.
En verlies ik geloof in de mogelijkheid de wedstrijd nog een keer te draaien.
Ik kom op 1-2 achter en verlies dan snel twee games.
Game-set-match voor de pool.
Hij schreeuwt uitgelaten van blijdschap. Dat heb ik dan toch voor elkaar.
Als beginner.
Medaillespiegel na dag 3
1. Hongarije 47 – 22 – 21 2.
2. Duitsland 26-25-183.
3. Slovenie 6-6-5… 20.
...
20. Nederland 0 – 0 – 0 (gedeelde laatste plaats met 3 landen)
Donderdag drie fietsers in aktie.
PS De gouden standaard
Twee belgische meisjes maken grappen over ons. Zij hebben samen 8 medailles (brons, zilver en goud).
Vanwege hun leeftijd vormen zij doorgaans met zijn tweetjes een hele pool/leeftijdscategorie.
Bij tafeltennis, darts en badminton.
Hun enige wedstrijd is meteen de finale. In de singles en soms in de dubbels.
Vanuit sportief oogpunt niet zo'n prestatie, maar alle vier zijn we knap jalours op die medailles.
vs
Ik. Longen sinds 1 jaar. Tennis sinds 4 trainingen.
Mooi rijtje wordt dat.
- David vs Goliat,
- Chang vs Lendl,
- Martijn vs Andrej ?
Toernooiregels zijn sets tot 4 games. Tiebreak bij 3-3.
We beginnen. Ik win de toss en laat hem serveren.
Bij het inspelen had ik gezien dat hij daar niet zo sterk in is.
Ik kies ervoor vol op de aanval te spelen.
Dat loopt moeizaam. 2-0 achter
Nu kom ik in m ijn spel. Ik begin ze lekker te raken.
En serveer ook hard en zuiver. Mijn groundstrokes zijn te hard voor hem.
Ik speel na 4 trainingen beter tennis dan ooit tevoren.
De wedstrijd kantelt. 2-3 voor
Ik serveer voor de eerste set. De service stokt.
Ook de harde klappen gaan even niet goed.
Uit en in het net. 3-3 gelijk en dus tiebreak
Die begint goed. Met twee minibreaks.
En een punt op eigen service. 0-3 voor in de tiebrack
Dan slaat hij een paar goede services. Mijn spel is ontregeld.
Ik denk eraan dat ik de set niet wil verliezen in plaats van aan de te spelen punten.
Het wordt 5-5 in de tiebreak
En daarna 8-6 in de tiebreak.
De volgende set gaat snel.
Enigzins gedesillusioneerd door verlies van set 1 ben ik uit mijn concentratie.
En verlies ik geloof in de mogelijkheid de wedstrijd nog een keer te draaien.
Ik kom op 1-2 achter en verlies dan snel twee games.
Game-set-match voor de pool.
Hij schreeuwt uitgelaten van blijdschap. Dat heb ik dan toch voor elkaar.
Als beginner.
Medaillespiegel na dag 3
1. Hongarije 47 – 22 – 21 2.
2. Duitsland 26-25-183.
3. Slovenie 6-6-5… 20.
...
20. Nederland 0 – 0 – 0 (gedeelde laatste plaats met 3 landen)
Donderdag drie fietsers in aktie.
PS De gouden standaard
Twee belgische meisjes maken grappen over ons. Zij hebben samen 8 medailles (brons, zilver en goud).
Vanwege hun leeftijd vormen zij doorgaans met zijn tweetjes een hele pool/leeftijdscategorie.
Bij tafeltennis, darts en badminton.
Hun enige wedstrijd is meteen de finale. In de singles en soms in de dubbels.
Vanuit sportief oogpunt niet zo'n prestatie, maar alle vier zijn we knap jalours op die medailles.
dinsdag, september 09, 2008
Di 2/9: dag 3: darts, golf en zwemmen
Ik heb vandaag geen wedstrijden. Training dus.
's Ochtends hardlooptraining. 's Middags tennistraining voor de wedstrijd morgen.
Annelies heeft vrij programma. Thiemo ook.
Dat wil zeggen; die volgt het vrij programma van Annelies.
Maar eerst naar de dokter. Mijn oor ontsteekt, doet zeer en loopt harder dan ikzelf.
Ik vraag de dokter om een pijnspuit. Daar doet íe niet aan.
Hij maakt het oor schoon en geeft antibiotica. Dat moet het doen.
Mijn sportdeelname staat niet op de tocht. Maar lekker is anders.
De tennistraining is een openbaring. Het is mijn vierde training sinds ik besloten heb mee te doen.
Erg geoefend kun je me niet noemen. Wel enthousiast voor dit bijnummer. Dat wel.
Op de deelnemerslijsten prijken soms maar 2 tot maximaal 4 speler per leeftijdscategorie.
Een medaille is dan bijna gegarandeerd.
Helaas voor mij. Ik moet het morgen in mijn leeftijdcategorie opnemen tegen 14 tennissers.
Allemaal topfit en zeer geoefend. En bovendien allemaal oostblok
In de medaillespiegel staat Nederland nu nog 0-0-0
Dat zal morgen wel zo blijven.
's Ochtends hardlooptraining. 's Middags tennistraining voor de wedstrijd morgen.
Annelies heeft vrij programma. Thiemo ook.
Dat wil zeggen; die volgt het vrij programma van Annelies.
Maar eerst naar de dokter. Mijn oor ontsteekt, doet zeer en loopt harder dan ikzelf.
Ik vraag de dokter om een pijnspuit. Daar doet íe niet aan.
Hij maakt het oor schoon en geeft antibiotica. Dat moet het doen.
Mijn sportdeelname staat niet op de tocht. Maar lekker is anders.
De tennistraining is een openbaring. Het is mijn vierde training sinds ik besloten heb mee te doen.
Erg geoefend kun je me niet noemen. Wel enthousiast voor dit bijnummer. Dat wel.
Op de deelnemerslijsten prijken soms maar 2 tot maximaal 4 speler per leeftijdscategorie.
Een medaille is dan bijna gegarandeerd.
Helaas voor mij. Ik moet het morgen in mijn leeftijdcategorie opnemen tegen 14 tennissers.
Allemaal topfit en zeer geoefend. En bovendien allemaal oostblok
In de medaillespiegel staat Nederland nu nog 0-0-0
Dat zal morgen wel zo blijven.
Vandaag heeft Hongarije vrijwel alle zwemmedailles gewonnen. Zij staan nu fier bovenaan.
De Duitsers staan 2de op grote afstand.
Medaillespiegel na dag 2
1. Hongarije 44 – 21 – 19
2. Duitsland 22-17-13
3. Slovenie 5-6-4
…
20. Nederland 0 – 0 – 0 (gedeelde laatste plaats met 3 landen)
maandag, september 08, 2008
Ma 1/9: Dag 2 Tafeltennis
Nog nasuizend van de openingsceremonie zitten we aan het ontbijt. Ik moet mezelf vandaag nog officieel bij de wedstrijdleiding registreren. Dan krijg je ook lunch/diner bonnen dus wel zo belangrijk. Op het programma staat Tafeltennis vandaag. En dus kijken bij de tafeltennis-venue.
Mijn dagindeling voor vandaag:
- 10:00 registreren
- 12:00 tafeltennis kijken
- 14:00 lichte looptraining
- 18:00 diner
- 20:00 vrij programma
Tafeltennis is leuk om te zien. Het is er druk en Thiemo krijgt veel aandacht van allerlei deelnemers uit de landen rond de Middellandse zee. Ze vinden hem een schatje. Hij krijgt een speldje van de Roemenen. En hij bezwijkt bijkans onder de complimenten en liefkozingen. Hij gaat er bijna van naast zijn schoenen lopen.
Gelukkig kan hij nog niet lopen. En hij draagt ook geen schoenen trouwens.
De training loopt anders. Het water valt met bakken uit de lucht. Thiemo slaapt.
Ik besluit ook een paar uurtjes te slapen.
Een paar uur later worden we wakker. Niet getraind maar wel fit.
Morgen training dan maar.
Het bruist hier in de stad. Overal sporters, overal actie. Allerlei landen en veel saamhorigheid.
Drukte en gezelligheid. Ik begrijp de sporters in Peking nu ook. Voor je wedstrijd moet je focussen op je wedstrijd en je niet door alle randzaken laten afleiden. Feesten mag na de wedstrijd, niet ervoor.
Medaillespiegel na dag 1
1. Duitsland 8 – 4 – 5
…
11. Nederland 0 – 0 – 0 (gedeeld laatste plaats met 12 landen)
Mijn dagindeling voor vandaag:
- 10:00 registreren
- 12:00 tafeltennis kijken
- 14:00 lichte looptraining
- 18:00 diner
- 20:00 vrij programma
Tafeltennis is leuk om te zien. Het is er druk en Thiemo krijgt veel aandacht van allerlei deelnemers uit de landen rond de Middellandse zee. Ze vinden hem een schatje. Hij krijgt een speldje van de Roemenen. En hij bezwijkt bijkans onder de complimenten en liefkozingen. Hij gaat er bijna van naast zijn schoenen lopen.
Gelukkig kan hij nog niet lopen. En hij draagt ook geen schoenen trouwens.
De training loopt anders. Het water valt met bakken uit de lucht. Thiemo slaapt.
Ik besluit ook een paar uurtjes te slapen.
Een paar uur later worden we wakker. Niet getraind maar wel fit.
Morgen training dan maar.
Het bruist hier in de stad. Overal sporters, overal actie. Allerlei landen en veel saamhorigheid.
Drukte en gezelligheid. Ik begrijp de sporters in Peking nu ook. Voor je wedstrijd moet je focussen op je wedstrijd en je niet door alle randzaken laten afleiden. Feesten mag na de wedstrijd, niet ervoor.
Medaillespiegel na dag 1
1. Duitsland 8 – 4 – 5
…
11. Nederland 0 – 0 – 0 (gedeeld laatste plaats met 12 landen)
zondag, september 07, 2008
Zo 31/8 Dag 1: Openingsceremonie Europees Kampioenschap
Zondagochtend. Wij zitten aan het ontbijt bij een uitje van mijn werk.
De zenuwen gieren door mijn lijf. Temidden van al mijn collega's voel ik dat het gaat beginnen.
We vieren deze ochtend nog een bedrijfsweekend met de zaak, maar in gedachten ben ik al in Duitsland.
Natuurlijk is het de talk-of-the-day. Daarbij blijkt een nieuwe collega van me een voormalig tennis-topper.
Die kans laat ik niet lopen. Hij geeft me tussen 9 en 10 een laatste les voor vertrek.
En dat is nodig want zoveel heb ik niet getennist sinds de transplantatie (4x).
Dan gaan we weg. Naar Duitsland.
We komen op tijd aan voor de openingsceremorie.
Dat wil zeggen ik wel. Annelies voedt Thiemo.
Nederland heeft de kleinste equipe (4 sporters) van alle deelnemende landen.
Slovenie heeft er 26. Duitsland meer dan 50. Belgie zo’n 10. Hungarij ook veel.
Voor Hungarij zijn dit tevens de selctiewedstrijden voor Australië. Zij krijgen allen overheidssubsidie.
Net als veel andere landen trouwens.
Wij zijn maar met z’n vieren. En op eigen kosten of met persoonlijke sponsors.
Het ziet er wat sneu uit.
Tijdens de openingstoespraken somt een spreker nog eens op dat in alle omringende landen met een ja-tenzij systeem wachtlijsten veel geringer zijn dan in Duitsland (dat net als wij een nee-tenzij systeem heeft).
En er dus in die landen veel meer transplantaties plaatsvinden.
Minister Klink was er niet bij om dit tegen te spreken. Helaas denk ik dat de toespraak Klink niet zal breiken, noch overtuigen.
Morgen registreren bij de wedstrijdbalie. En dan gaan we ervoor.
- Woensdag tennis
- Vrijdag 5K hardlopen (huidig PR 32.30)
- Zaterdag 1500m hardlopen (huidig PR 8:15)
Medaillespiegel voor alle landen 0 – 0 – 0
De zenuwen gieren door mijn lijf. Temidden van al mijn collega's voel ik dat het gaat beginnen.
We vieren deze ochtend nog een bedrijfsweekend met de zaak, maar in gedachten ben ik al in Duitsland.
Natuurlijk is het de talk-of-the-day. Daarbij blijkt een nieuwe collega van me een voormalig tennis-topper.
Die kans laat ik niet lopen. Hij geeft me tussen 9 en 10 een laatste les voor vertrek.
En dat is nodig want zoveel heb ik niet getennist sinds de transplantatie (4x).
Dan gaan we weg. Naar Duitsland.
We komen op tijd aan voor de openingsceremorie.
Dat wil zeggen ik wel. Annelies voedt Thiemo.
Nederland heeft de kleinste equipe (4 sporters) van alle deelnemende landen.
Slovenie heeft er 26. Duitsland meer dan 50. Belgie zo’n 10. Hungarij ook veel.
Voor Hungarij zijn dit tevens de selctiewedstrijden voor Australië. Zij krijgen allen overheidssubsidie.
Net als veel andere landen trouwens.
Wij zijn maar met z’n vieren. En op eigen kosten of met persoonlijke sponsors.
Het ziet er wat sneu uit.
Tijdens de openingstoespraken somt een spreker nog eens op dat in alle omringende landen met een ja-tenzij systeem wachtlijsten veel geringer zijn dan in Duitsland (dat net als wij een nee-tenzij systeem heeft).
En er dus in die landen veel meer transplantaties plaatsvinden.
Minister Klink was er niet bij om dit tegen te spreken. Helaas denk ik dat de toespraak Klink niet zal breiken, noch overtuigen.
Morgen registreren bij de wedstrijdbalie. En dan gaan we ervoor.
- Woensdag tennis
- Vrijdag 5K hardlopen (huidig PR 32.30)
- Zaterdag 1500m hardlopen (huidig PR 8:15)
Medaillespiegel voor alle landen 0 – 0 – 0
zaterdag, september 06, 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
