Vr 5/9: dag 6 mini-marathon (5KM)

Dé dag vandaag. Mijn dag.
Hier heb ik (startnummer 36) voor getraind en naartoe geleefd.

De aanloop is goed en niets aan het toeval overgelaten.
Gisteren rust gehouden.
Spieren laten herstellen van het tennis van woensdag.
Vanmorgen samen met teamgenoot Bas (nr 37) een lichte training op het wedstrijdparcours.
20 minuten tempo, 10 rustig en nog 10 tempo.
Daarna uitlopen en stretchen.

Volgende stap was een bezoek aan de wedstrijdleiding.
Daar leren we de rugnummers van onze concurrenten uit ons hoofd.
In onze leeftijdsklasse starten de nummers 3-13-15-21-25-27-36 en 37 (onszelf incluis).
Annelies wil meedoen aan de aansluitende wedstrijd voor inwoners/bezoekers van Würzburg.
Dus we schrijven haar daarvoor meteen in.
Tot slot de voeding. Bovenop onze lunch eten we een groot bord pasta met Annelies en Thiemo.

Trimmend naar de start. Annelies en anderen bekommeren zich om Thiemo.
Bas en ik drinken Red Bull en nemen een anti-astma-pufje. Dat mag.
Nerveusiteit alom voor de start. Het hardloop-onderdeel voor de die-hards gaat beginnen.
De concurrentie imponeert elkaar met imposante kleding, schoeisel, warming-ups.
Iedereen zoekt uit wie de beste lopers zijn.
De spanning stijgt.

Dan de start. Het deelnemersveld vertrekt als een speer. Ook nr 37.
Ze rennen als gekken. Ik weet niet wat me overkomt.
Hoewel ik (nr 36) me heb voorgenomen rustig te vertrekken ga ik toch mee in het snelle tempo.
Na 500meter breekt dit me al op en ga ik toch rustiger lopen. Een Fransman sluit zich bij me aan in de hoop een tempo-maat gevonden te hebben.

Direct al beginnen mijn kuiten pijn te doen.
De tennis- en looptrainingen van deze week protesteren. De Red Bull wreekt zich in de vorm van een droge mond, schreeuwende dorst en aandrang tot plassen.
Ik verbijt de pijn, ren door maar moet de Fransman laten gaan.

Na 1500m het eerste keerpunt. Ik zie de voorste lopers tegemoet komen.
Ze rennen als gekken, nog steeds.
Ik zie dat ik pakweg 100 meter achter nr 36 loop.
We rennen naar het 2500 meter punt. Het tweede keerpunt. Mijn achterstand op de koplopers is onoverbrugbaar. Zij lopen nog steeds als zotten en zullen dat tot de eindstreep blijven doen. Ook op nr 36 loopt mijn achterstand licht op.

Het laatste keerpunt op 3500m. Ik loop op mijn tandvlees. Het is mijn eer te na te gaan wandelen. Achterstand op 3-13-15-21-25-27-37 is volstrekt onoverbrugbaar.
Die nummers had ik net zogoed niet kunnen instuderen.
Het kan me niet meer schelen. Als ik maar met opgeheven hoofd over de finish kom.
Hier en daar moedigt een supporter me aan. Dat doet me goed.
Ook de last of the mohicans verdient een cheer.

Dan de finish. Laatste op flinke afstand van 3-13-15-21-25-27-37
Een grote groep toeschouwers ziet me komen en weet dat ik het zwaar gehad heb.
Gejuich is mijn deel. Ik ga met opgeheven hoofd en geheven armen, in volle draf en onder luid gejuich de finish over. Alles doet zeer.
Maar ja, ik ben waarschijnlijk gelukkiger met mijn finish dan de nummer 2. Of 4.

Terwijl ik me laat masseren door twee mooie vrouwelijke fysiotherapeuten hoor ik mijn eindtijd.

29 minuten en 30 seconden.

Weliswaar ruim achter Bas (nr 37), die in 25,54 finisht maar dik 3 minuten onder mijn PR.
Mijn missie is geslaagd. De pijn vergeten.
De winnaar trouwens is nr 3 in een tijd van 18 minuten (!).
Op een halve minuut van nr 13 die in de 19 minuten finisht.

Na deze race loopt Annelies haar wedstrijdje mee.
De rollen zijn omgedraaid. Nu film ik.
Annelies draagt een mooi en herkenbaar Sporten Voor Organen hardloop-shirt dus die moet ik makkelijk kunnen filmen.
Annelies loopt lekker met de groep mee. Halverwege film ik haar op een van de keerpunten.
Daarna ga ik naar de finish om haar op te wachten.

Volledig losgeslagen komt een Ierse (nr 211) op de finish af gestormd, druk achterom kijkend tijdens haar eindsprint.
Ze wordt op de hielen gezeten door nr 203, hoewel nr 203 zich daar veel minder druk om maakt.
De dolblije Ierse winnares finisht met 8 seconden voorsprong op haar belager in 25.28.

Startnummer 203. Sneller dan Bas en veel sneller dan ik.
Pijnlijk. Maar ook wel leuk dat ik zo’n snelle vrouw heb.
Want rennen kan ze wel, die Annelies (nr 203).
Waarschijnlijk wilde ze gewoon weer snel naar Thiemo.

Morgen de laatste kans op eremetaal voor startnummer 36 op 1500m.
Tegen nr 3 en nr 13.
Enfin. Nederland blijft in het medailleklassement nog even op 3-0-0.

Medaillespiegel (23 landen) na dag 6
1. Hongarije 70 – 32 – 29
2. Duitsland 41 - 43 - 29
3. Ierland 12 – 17 - 7
…
13. Nederland 3 – 0 – 0