Blik op Zweden (WTG2011)

Voor volgend weekeinde stonden twee mooie evenementen op mijn programma.

Eerst op zaterdag (26/2) de IJsstrijd 2011. Een schaatsevenement op de 5K buitenbaan in Biddinghuizen voor de Nierstichting. Samen met Annelies en een aantal enthousiaste schaatsers van Sport en Transplantatie. Ik zal het missen en aanwezig zijn om Annelies en de anderen aan te moedigen.

De dag erna stond het NK Indooratletiek voor masters op het programma. Ik zou er meedoen aan de 60m en 200m sprint. Gewoon in het seniorencircuit tegen de ‘gezonde’ mannen. Wie ooit had voorspeld dat ik op mijn 36ste zou meedoen om een nationale sprinttitel, zou jarenlang voor krankzinnig zijn versleten. En nu zou deze voorspelling bijna uitkomen. Helaas heb ik me dus op de valreep moeten afmelden. Maar de organisatie heeft me verzekerd: “Er is in 2012 weer een NK….”.

Dus. Het vizier op juni als de World Transplant Games 2011 plaatsvinden. Ik heb me zojuist – nu de kwalificatie formeel rond is – ingeschreven. Het evenement is van 17 tot 24 juni in Goteborg. Mijn programma is:

• Dinsdag 21/6 Tennis enkelspel (geen medaillekansen, ervaringsjaar voor WTG2013)
• Woensdag 22/6 Atletiek 400m, 100m, 4x100m en verspringen (kansen op 400 en 100m)
• Donderdag 23/6 Atletiek 200m en 4 x 400m (kansen op 200m)

Ik heb er zin in. Maandag mag ik naar huis met een thuisinfuus. Nog twee weken en de kuur is afgelopen. Dan kan ik me weer gaan voorbereiden. Tijd genoeg nog om fit te zijn in juni.

Ik schaats dus ik word ziek. Toevallig.

De ontmaskering van de ooievaar
Soms is oorzaak en verband moeilijker te achterhalen als je zou zeggen. Een beroerd voorbeeld speelt zich af in het begin van de 19de eeuw.

"Een dominee in een snel groeiende industriestad in Noord Engeland nam een verband waar tussen het aantal ooievaars in de stad en het geboortecijfer: naarmate het aantal ooievaars toenam werden er % meer kinderen geboren".

Hiermee had hij de rol van de ooievaar duidelijk bewezen.
Totdat er een slimmerik kwam die vroeg of hij niet iets over het hoofd had gezien…

"In deze groeiende industriestad komen steeds meer huizen en fabrieken als gevolg van de groei. Hierdoor neemt het aantal schoorstenen toe, ooievaars zitten graag op een schoorsteen, dus aantal ooievaars neemt toe. Dat is logisch.
En daarnaast trekt onze groeiende industriestad veel jonge mensen (arbeiders) van platteland naar stad. Hierdoor neemt het % jonge mensen toe en stijgt het geboortecijfer".

Kortom. Jammer voor de ooievaar maar hij had er niets mee te maken.
Het waren de jongemannen en –vrouwen zelf die dat klusje klaarden.
Moet er wel leuk uitgezien hebben al die baby’s en ooievaars….

De moraal van dit verhaal.

Er is vaak een valkuil bij het zoeken naar oorzaak-verband relaties. We kennen het in de criminaliteit in etnische groepen. We kennen het in de medische zorg en de politiek is ermee doorspekt.

En nu heb ik er eentje aan mijn broek hangen
Ik ben qua afweer erg verzwakt door mijn medicatie. Da’s nodig om afstoting van mijn longen te voorkomen. Maar gevolg is wel dat ik met eén rauw eitje, plakje zalm, filet americain oid omval, bij wijze van spreken. Daarnaast zit er een vervelende bacterie in mijn longen (pseudomonas) die me maar wat graag zou ziek maken.
Je verwacht dat ik qua ziekte Kortjakje naar de troon zou stoten. Maar dat blijkt mee te vallen.

Naast mijn werk sport ik veel en heb mijn lichaam in optima forma getraind. Daar loop ik graag mee te koop, om mensen te laten zien dat orgaandonatie zo waardevol is. Vanwege de medicijnen moet ik voor zo’n gezond lijf overigens flink aan de bak, maar daar heb ik lol in dus dat scheelt.

Gevolg is dat ik maar weinig ziek ben – mijn lichaam vangt de klappen op. Mijn immuumsysteem beperkt zich tot het aanpakken van een incidenteel virusje van Thiemo of het onder de duim houden van die bacterie. En nu gaat dat toch even mis. De bacterie breekt uit en moet weer worden gekortwiekt in het zieken huis.


Ik schaats dus ik word ziek….
… beter gezegd….
Ik werd ziek door een bacterie en heb ook geschaatst. Toevallig.

Weissensee 2011, een grensverleggend avontuur

De sympatieke actie Skate4Air is een overdonderend succes geworden. Voor de 100 deelnemende schaatsers zelf en voor het goede doel. Onder de deelnemers waren voormalig Olympisch kampioen Jochem UytdeHaage en CF-patient Martijn Oudeman uit Rotterdam. Het doel van de actie was geld op te halen voor de CF-sticting ter financiering naar onderzoek voor deze (dodelijke) ziekte.

Als kind heb ik altijd heel veel geschaatst. Mijn moeder nam me al mee als er maar even ijs lag.
Om te oefenen op achteraf gelegen slootjes en later tochten te rijden in het Zuidhollandse landschap.
Op de top van kunnen hebben we zelfs een keer 65km op een dag geschaatst in het Amsterdamse Bos.
Ik was een jongen met een Elfstedendroom, een droom die ik nooit zou kunnen waarmaken...

In 1997 schaatste ik mijn laatste tocht van 10km met een vriend. Uitgeput en huilend kwam ik over streep.
Daarna heb ik met mijn onwillige longen geen schaatstocht meer gereden.
Tot aan mijn longtransplantatie. Toen kon het ineens weer!
Deze kans mocht ik niet laten lopen om die 65km uit de boeken te rijden.

En het was helemaal echt. Strak in het Skate4Air pak gingen we in het donker om 7:00 van start.
Het was op dat moment -16C dus de bivakmutsen en vaseline op de wangen waren hard nodig.
Voor Skate4Air leidde Jochem UytdenHaage de kopgroep (eindtijd 7 uur 1 minuut), terwijl ik op eigen snelheid van start ging.
Wat een moment was dit. De donkere bergen staken af tegen de vroege ochtendlucht. Het bevroren bergmeer Het gekras van schaatsen om me heen.
Mijn jongensdroom was begonnen. Mijn tranen van geluk.

Ik reed twee makkelijke rondjes voordat ik om een uur of 10:00 de man met hamer tegenkwam. Hij stond verdekt opgesteld in rondje 3. Mijn knieen en voeten protesteerde plotseling heftig. Tegen de pijn in reed ik 10 lange kilometers naar de eerstvolgende rustplaats. Mijn motivatie was eenvoudig. De rustplaatst stond precies op kilometerpunt 65. De ronde erna werd een ware helletocht. De pijn in voeten en knieen was ondraaglijk. Ik had problemen met longen verwacht, maar deze klachten kwamen uit een totaal onverwachte hoek.
De oplossing bleek even simpel als doeltreffend. Een paracetamolletje en een goede pastalunch en weg was de pijn.

Na de lunch was ik als herboren. Ik heb een medeschaatster beloofd met haar een rondje mee te schaatsen.
Hierdoor kwam zij op 100km afgelegde afstand uit. Een overwinning op haarzelf.
Het was inmiddels bijna 16:00 toen we langsreden bij de Skate4Air tent langs het parcours.
En toen was de geest uit de fles. Ik besloot er nog een keer voor te gaan. Een echte ereronde.
Samen met 7 anderen reden we nog een rondje. Het laatste rondje.

Invallende duisternis over de Dolomieten. Prachtige luchten.
Ik reed - genietend, juichend, dansend, met tranen in mijn ogen - over het ijs. Terugdenkend aan de tochje met mijn moeder en die laatste tocht in 1997.
Geen pijn, geen vermoeidheid. Puur geluk.
Ik reed voorop tegen de wind. De anderen achter me aan.
Het moet niet gekker worden. De CF-er trekt de groep erdoor.

Uiteindelijk bleek de teller op de finish stilstaan op een verbluffende 150 kilometer.

Een CF-er met nieuwe longen. 150 kilometer. Dat record blijft voor altijd staan.
Of toch niet ... in 2012 is er weer een Skate4Air...

Volg Skate4AIR tijdens de "Tocht der Tochten"

De verkoudheid sloeg iets te ver door. Daar waren de dokter en ik het over eens.
Dus nu heb ik een antibiotica-kuurtje.
Het is nog even spannend of ik wel mee kan doen aan de Alternatieve Elfstedentocht. De dokters zijn in elk geval even niet zo enthousiast meer.

Tegelijkertijd ben ik niet ziek, geen koorts etc en hoop ik dat het gewoon kan doorgaan.

...

Gedurende de tocht op 4 februari zullen er 2x per uur korte filmpjes op de website http://www.skate4air.nl/ worden geplaatst zodat de thuisblijvers alles zo goed mogelijk kunnen volgen!

WTG2011 - Kwalificatie

Vandaag het goede nieuws dat ik definitief ben gekwalificeerd voor de WTG2011.

Ik mag dus vanaf 17-24 juni in Goteborg, Zweden aan de bak.

Het doel is een medialle te pakken op de 100m.

En waar mogelijk goede resultaten te halen op de 200m en 400m.

Als de training en trainer het toestaat kom ik ook uit op verspringen en de estafettes (4xq100m, 4x400m).

Hiernaast ga ik voor het eerst meedoen aan het tennistoernooi. Daar verwacht ik na een rondje er uit te liggen maar ik heb dan in elk geval een stuk extra tenniservaring.