De openingsceremonie is altijd speciaal. Binnenkomen als team in een hal en toegejuichd worden door alle publiek. Het voelt als echte olympische spelen. Even voel je je een echte topsporter. Alleen dat moment is de moeite waard.
De opening zelf was relatief kort (1 a 1,5 uur) met speeches en dans/muziek. Eigenlijk best goed. Vorige keer in Australie waren de speeches eindeloos en daar zat dit keer wat meer vaart in.
Ontroerend werd het toen een staande ovaties werd gegeven aan de aanwezige donor-nabestaanden. Daar gaat het om. Zij zijn de echte helden van deze spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten