Maandag was het les bij mij thuis.
Economie het vak.
Pa de docent.
Zus de leerling.
Prijselasticiteit het onderwerp.
Humor. Grapje van de school.
Prijselasticiteit leg dat maar eens uit.
En bovendien. Waarom moet zij – hoeder der wet ?– de economische wetmatigheid van de prijselasticiteit eigenlijk kennen. Is juridische wetgeving niet interessanter?
Hoe dan ook. Doe eens mee en vul maar in:
Als een goed prijsinelastisch is en de prijs stijgt dan stijgt/daalt de afzet in verhouding meer/minder dan de prijs en stijgt/daalt de omzet.
Lastig hè. Ondoenlijk.
Om de Kroon te behagen heb ik de toekomstig dienaar en docent maar wat op weg geholpen.
* Als de prijs van water stijgt, blijft iedereen toch water drinken. Dus de afzet blijft gelijk. Het waterbedrijf verdient dus meer geld (prijs is inelastisch).
* Als de prijs van een Xbox stijgt, gaat iedereen lekker een nintendo kopen of een wii. De afzet (aantal) zakt als een kaartenhuis in elkaar en de omzet daalt (prijs is elastisch).
Zo is het met een voorbeeldje toch allemaal weer duidelijk?
dinsdag, april 29, 2008
vrijdag, april 25, 2008
Do 24/4: Samen rennen
Annelies wilde een keertje mee rennen.
Leuk samen.
Graag nam ik haar mee.
Ik koos een voorzichtig parcours.
Je wilt je lief niet te veel pijn doen.
Niet meer dan anders althans.
Halverwege kreeg ik (!) kramp.
Annelies rende dapper door...
Ik droop teleurgesteld af.
Leuk samen.
Graag nam ik haar mee.
Ik koos een voorzichtig parcours.
Je wilt je lief niet te veel pijn doen.
Niet meer dan anders althans.
Halverwege kreeg ik (!) kramp.
Annelies rende dapper door...
Ik droop teleurgesteld af.
dinsdag, april 22, 2008
Di 22/4: Marathon met nieuwe longen
Ik word dus niet de eerste ooit. Straks in 2011.
Het is vaker gedaan. Een marathon met nieuwe longen.
Door een getransplanteerde CF-er. Meerdere gingen me zelfs voor.
In 1998 iemand 15 maanden na zijn transplantatie. In een klote tijd van 7 uur en een beetje. In Rotterdam mag je dan zelfs niet finishen. De coolsingel is dan leeg en verlaten. De extran is op. De burgemeester zit thuis aan de koffie.
Er rijd een veegwagentje. Hooguit.
In 2004 iemand samen met de vader van zijn donor. Heel bijzonder. Maar de tijd was even beroerd. Ook een finish op een lege boulevard dus. Aardig hiervan is dat deze marathon in het teken stond van “Sporten voor Organen” (donate live).
En in 1999. Dat liep niet goed af. De goede man finishte wel. Maar is daarna overleden. Overigens heeft hij er met longbloedingen en al ook al twaalf gelopen voor zijn transplantatie.
Moraal van dit verhaal:
* het kan dus echt een marathon met nieuwe longen
* ik mag niet zo hard roepen dat ik de eerste longgetransplanteerde wordt die een marathon gaat lopen .
* ik mag wel roepen dat ik A de eerste Nederlander ben die dat kan en B de eerste ben die een acceptabele tijd loopt (onder de 5 uur).
* sporten voor organen is groot in Frankrijk en dus ook in de USA. Er is dus toekomst voor mijn actie.
Referenties:
The article presents studies performed before, during and after a marathon run (42 195 m) in a 32-year-old man who underwent a bilateral lung transplantation because of end-stage cystic fibrosis (CF) 15 months prior to the race. Before the run his FEV1 was 81% predicted, compared with 19% predicted before the operation, and his maximal oxygen uptake was 31.9 ml/kg−1/min−1. He completed the New York City Marathon 1998 without major problems in 7 h 8 min 50s. Pulmonary tests, biochemical changes and endocrine responses indicated transient changes, mostly as expected in healthy marathon runners. The case demonstrates that physiological trainability and psychological will power following a successful bilateral lung transplantation can transform a chronically ill CF patient into a robust marathon runner.
(www.blackwell-synergy.com)
Ketil Moe, a lung transplant recipient who ran the New York City Marathon despite doctors' warnings, died yesterday of a bacterial infection. He was 32.
Moe, who was also diabetic, collapsed Wednesday during a stopover in Copenhagen on his way home to Norway. He had been told not to run the marathon last Sunday. But doctors also had warned him not to run in many of the 12 marathons he had run before his 1997 transplant, races he sometimes entered with bleeding lungs.
Moe completed the 26.2 miles in 7 hours 25 minutes 54 seconds, placing 31,559th among the 31,807 finishers.
(query.nytimes.com)
Geiger participated in his first marathon, accompanied by the father of the 14-year-old girl whose lungs were used in a double-lung transplant to save his life. He had to "race walk" given his physical condition.
The SunTrust Richmond Marathon today unveiled its 2004 Commemorative poster, created by local artist Robert Meganck. All proceeds from the sale of the poster benefit Donate Life, the official beneficiary of the marathon, working to increase organ and tissue donation. Donate Life is a program of the non-profit agencies UNOS and LifeNet and its educational efforts encourage all Americans to say "yes" to organ and tissue donation and record a donation decision.
(www.marathonguide.com)
Het is vaker gedaan. Een marathon met nieuwe longen.
Door een getransplanteerde CF-er. Meerdere gingen me zelfs voor.
In 1998 iemand 15 maanden na zijn transplantatie. In een klote tijd van 7 uur en een beetje. In Rotterdam mag je dan zelfs niet finishen. De coolsingel is dan leeg en verlaten. De extran is op. De burgemeester zit thuis aan de koffie.
Er rijd een veegwagentje. Hooguit.
In 2004 iemand samen met de vader van zijn donor. Heel bijzonder. Maar de tijd was even beroerd. Ook een finish op een lege boulevard dus. Aardig hiervan is dat deze marathon in het teken stond van “Sporten voor Organen” (donate live).
En in 1999. Dat liep niet goed af. De goede man finishte wel. Maar is daarna overleden. Overigens heeft hij er met longbloedingen en al ook al twaalf gelopen voor zijn transplantatie.
Moraal van dit verhaal:
* het kan dus echt een marathon met nieuwe longen
* ik mag niet zo hard roepen dat ik de eerste longgetransplanteerde wordt die een marathon gaat lopen .
* ik mag wel roepen dat ik A de eerste Nederlander ben die dat kan en B de eerste ben die een acceptabele tijd loopt (onder de 5 uur).
* sporten voor organen is groot in Frankrijk en dus ook in de USA. Er is dus toekomst voor mijn actie.
Referenties:
The article presents studies performed before, during and after a marathon run (42 195 m) in a 32-year-old man who underwent a bilateral lung transplantation because of end-stage cystic fibrosis (CF) 15 months prior to the race. Before the run his FEV1 was 81% predicted, compared with 19% predicted before the operation, and his maximal oxygen uptake was 31.9 ml/kg−1/min−1. He completed the New York City Marathon 1998 without major problems in 7 h 8 min 50s. Pulmonary tests, biochemical changes and endocrine responses indicated transient changes, mostly as expected in healthy marathon runners. The case demonstrates that physiological trainability and psychological will power following a successful bilateral lung transplantation can transform a chronically ill CF patient into a robust marathon runner.
(www.blackwell-synergy.com)
Ketil Moe, a lung transplant recipient who ran the New York City Marathon despite doctors' warnings, died yesterday of a bacterial infection. He was 32.
Moe, who was also diabetic, collapsed Wednesday during a stopover in Copenhagen on his way home to Norway. He had been told not to run the marathon last Sunday. But doctors also had warned him not to run in many of the 12 marathons he had run before his 1997 transplant, races he sometimes entered with bleeding lungs.
Moe completed the 26.2 miles in 7 hours 25 minutes 54 seconds, placing 31,559th among the 31,807 finishers.
(query.nytimes.com)
Geiger participated in his first marathon, accompanied by the father of the 14-year-old girl whose lungs were used in a double-lung transplant to save his life. He had to "race walk" given his physical condition.
The SunTrust Richmond Marathon today unveiled its 2004 Commemorative poster, created by local artist Robert Meganck. All proceeds from the sale of the poster benefit Donate Life, the official beneficiary of the marathon, working to increase organ and tissue donation. Donate Life is a program of the non-profit agencies UNOS and LifeNet and its educational efforts encourage all Americans to say "yes" to organ and tissue donation and record a donation decision.
(www.marathonguide.com)
maandag, april 21, 2008
Ma 21/4: Huishoudelijk
Zoals jullie weten ben ik een beetje in de media geweest rondom de 5k van Rotterdam
Metro, AD, Telegraaf, radio en regionale tv.
Dat was erg leuk. "Vet" heet dat tegenwoordig.
Ik ga dat nog wat meer opzoeken komende tijd.
Ook om "Sporten voor Organen" t-shirts te verkopen.
Wel zorgt deze media-aandacht voor veel bekijks op mijn prive-dagboek.
Ik wil echter onbekommert en vrij te kunnen blijven bloggen.
Zonder te bedenken wie dit allemaal leest.
En zonder bezorgd te zijn dat de media eruit gaat citeren.
Binnenkort gaat deze blog dus achter gesloten deuren verder.
Voor bekende gebruikers verandert er weinig.
Je krijgt een toegangscode.
Daarmee kun je gewoon zoals altijd (en automatisch) toegang krijgen tot het blog.
Onbekende (en nieuwe) gebruikers moeten eerst een toegangscode aanvragen.
Die geef ik dan uit.
Of niet dus...
Metro, AD, Telegraaf, radio en regionale tv.
Dat was erg leuk. "Vet" heet dat tegenwoordig.
Ik ga dat nog wat meer opzoeken komende tijd.
Ook om "Sporten voor Organen" t-shirts te verkopen.
Wel zorgt deze media-aandacht voor veel bekijks op mijn prive-dagboek.
Ik wil echter onbekommert en vrij te kunnen blijven bloggen.
Zonder te bedenken wie dit allemaal leest.
En zonder bezorgd te zijn dat de media eruit gaat citeren.
Binnenkort gaat deze blog dus achter gesloten deuren verder.
Voor bekende gebruikers verandert er weinig.
Je krijgt een toegangscode.
Daarmee kun je gewoon zoals altijd (en automatisch) toegang krijgen tot het blog.
Onbekende (en nieuwe) gebruikers moeten eerst een toegangscode aanvragen.
Die geef ik dan uit.
Of niet dus...
zondag, april 13, 2008
Zo 13/3: 33 minuut 29 seconden
De eerste kilometer. Omhoog. Druk.
Ik haal al snel een half invalide jongen in (loopt duidelijk mank).
6 minuut 30.
De tweede kilometer. De Boompjes. Weinig publiek.
Gelukkig vlak. Toch iets te veel gegeven het eerste stuk omhoog.
13 minuut 30.
De derde kilometer. Door de oude haven.
Mensen juichen vanaf balkonnetjes. Ik wordt hier en daar herkend.
De route gaat omhoog en omlaag de Maasboulevard op en af.
En de Burgemeester van Walsumweg op.
Zwaar stuk.
Ik haal de half-invalide jongen nog een keer in.
Verbazing want dat betekent dat hij mij de vorige kilometer heeft ingehaald.
20 minuut 45.
De vierde kilometer. Een hel. Bijten op mijn tanden.
Johannus loopt nog bij me. En zou dat blijven doen.
Ik haal steeds meer mensen in.
De drukte wordt minder. Er wandelen er ook veel.
Ik niet.
Het 4 KM punt is verlossend. Ik kijk niet op mijn klok maar schat.
27 minuut 30 seconden.
De laatste kilometer.
Coolsingel. Publiek. Vleugels.
Ik zet aan. En sprint de laatste 200 meter.
Slalommend door mederenners die geen eindsprint in huis hebben.
De finish.
Handen in de lucht.
Blijdschap. Tranen.
Geluk.
Ik omhels de eerste van mijn groep die ik tegenkom.
Mijn zonnenbril verbergt mijn tranen.
De Eindtijd. Een nieuw PR.
33 minuut 29 seconden.
Dat is 8,9 km/h.
32 minuten blijft nog even staan als doel.
De camera van TV Rijnmond zoomt langzaam in terwijl ik het belang van donor-registratie nog een keer goed onder aandacht breng.
Rotterdam. Tot volgend jaar.
Ik haal al snel een half invalide jongen in (loopt duidelijk mank).
6 minuut 30.
De tweede kilometer. De Boompjes. Weinig publiek.
Gelukkig vlak. Toch iets te veel gegeven het eerste stuk omhoog.
13 minuut 30.
De derde kilometer. Door de oude haven.
Mensen juichen vanaf balkonnetjes. Ik wordt hier en daar herkend.
De route gaat omhoog en omlaag de Maasboulevard op en af.
En de Burgemeester van Walsumweg op.
Zwaar stuk.
Ik haal de half-invalide jongen nog een keer in.
Verbazing want dat betekent dat hij mij de vorige kilometer heeft ingehaald.
20 minuut 45.
De vierde kilometer. Een hel. Bijten op mijn tanden.
Johannus loopt nog bij me. En zou dat blijven doen.
Ik haal steeds meer mensen in.
De drukte wordt minder. Er wandelen er ook veel.
Ik niet.
Het 4 KM punt is verlossend. Ik kijk niet op mijn klok maar schat.
27 minuut 30 seconden.
De laatste kilometer.
Coolsingel. Publiek. Vleugels.
Ik zet aan. En sprint de laatste 200 meter.
Slalommend door mederenners die geen eindsprint in huis hebben.
De finish.
Handen in de lucht.
Blijdschap. Tranen.
Geluk.
Ik omhels de eerste van mijn groep die ik tegenkom.
Mijn zonnenbril verbergt mijn tranen.
De Eindtijd. Een nieuw PR.
33 minuut 29 seconden.
Dat is 8,9 km/h.
32 minuten blijft nog even staan als doel.
De camera van TV Rijnmond zoomt langzaam in terwijl ik het belang van donor-registratie nog een keer goed onder aandacht breng.
Rotterdam. Tot volgend jaar.
vrijdag, april 11, 2008
Vr 11/4: Vuurproef
Dit weekend is mijn vuurproef.
Ik heb in allerlei media geroepen dat ik zo’n geweldige prestatie lever door 5km hard te lopen zo kort na de transplantatie.
De media wraten het op.
Radio (bnn, vara), TV rijnmond, Havenloods, Metro, Telegraaf en AD/RD.
Overal staat dat ik hem loop.
Nu moet ik het dan echt doen.
En het wordt hondeweer.
Hagel, regen. Koud.
De voorspelling worden bovendien met de dag slechter.
Tja, dat zal je eens hebben.
Ik ga ervoor.
Start om 11:20 op de coolsingel.
Ik heb in allerlei media geroepen dat ik zo’n geweldige prestatie lever door 5km hard te lopen zo kort na de transplantatie.
De media wraten het op.
Radio (bnn, vara), TV rijnmond, Havenloods, Metro, Telegraaf en AD/RD.
Overal staat dat ik hem loop.
Nu moet ik het dan echt doen.
En het wordt hondeweer.
Hagel, regen. Koud.
De voorspelling worden bovendien met de dag slechter.
Tja, dat zal je eens hebben.
Ik ga ervoor.
Start om 11:20 op de coolsingel.
vrijdag, april 04, 2008
vr 4/4: Sporten voor Organen meets Trans-Forme
Even netwerken.
Trans-Forme is het Franse grote broertje van Sporten voor Organen.
Dezelfde doelstelling, dezelfde acties, en een getransplanteerde als initiatiefnemer en voorzitter.
Met zijn vrijwilliger sprak ik af in 2010 een gezamenlijke acties inde vorm van een hardloopwedstrijd Parijs – Amsterdam (of wellicht de RoPaRun).
Vr 4/4: Prikhekel
Ik houd van skien.
Elke winter wil ik de bergen in en de latten op.
Een tijdje mocht en kon dat niet.
Nu wel.
En dus leef ik me uit in het hoogste ski-dorp van Europa.
Ik - zo blijkt - houd nog net zoveel van skien als vroeger.
Maar dan wel alleen van skien.
In mooi weer.
Soms echter moet je een vlak stukje overbruggen.
Daar heb ik een enorme prikhekel aan.
Prikhekel.
Nieuw woord. Dekt de lading volledig.
Het kost bergen energie en ging me steeds slechter af.
Vaak vond je me hoog in de piste zodat ik elke vorm van prikken kon vermijden.
Dat helpt matig.
Hessel en Remco hebben me geduwd en voortgetrokken.
Vandaag was het weer prikken geblazen.
Maar met mijn nieuwe conditie is het prik-maar-raak-dag.
Ik haal mensen in, duw mensen voort en trek en passent snowboarders los.
Ik wel.
Prikpret?
Elke winter wil ik de bergen in en de latten op.
Een tijdje mocht en kon dat niet.
Nu wel.
En dus leef ik me uit in het hoogste ski-dorp van Europa.
Ik - zo blijkt - houd nog net zoveel van skien als vroeger.
Maar dan wel alleen van skien.
In mooi weer.
Soms echter moet je een vlak stukje overbruggen.
Daar heb ik een enorme prikhekel aan.
Prikhekel.
Nieuw woord. Dekt de lading volledig.
Het kost bergen energie en ging me steeds slechter af.
Vaak vond je me hoog in de piste zodat ik elke vorm van prikken kon vermijden.
Dat helpt matig.
Hessel en Remco hebben me geduwd en voortgetrokken.
Vandaag was het weer prikken geblazen.
Maar met mijn nieuwe conditie is het prik-maar-raak-dag.
Ik haal mensen in, duw mensen voort en trek en passent snowboarders los.
Ik wel.
Prikpret?
Do 3/4: Hell and back
Gisteren was een draak van een ski-dag.
Zoals te zien op die foto.
Geen hand voor ogen was te zien.
Sneeuw. Kou.
Bugle-pistes overal.
In het naastgelegen dal raakte we het spoor bijster.
Remco verdween in de witte mist.
En stond volstrekt onzichtbaar 10 meter bij me vandaan.
Hij kon me ook niet horen.
Maar dat ligt aan hem.
Pluviometre moest ons redden.
Paaltje voor paaltje skiede we terug.
Het huisje in. Warm en droog.
Moe maar voldaan.
Vandaag een topdag.
Sneeuw en zon.
Een plaatje.
Zoals te zien op die foto.
Geen hand voor ogen was te zien.
Sneeuw. Kou.
Bugle-pistes overal.
In het naastgelegen dal raakte we het spoor bijster.
Remco verdween in de witte mist.
En stond volstrekt onzichtbaar 10 meter bij me vandaan.
Hij kon me ook niet horen.
Maar dat ligt aan hem.
Pluviometre moest ons redden.
Paaltje voor paaltje skiede we terug.
Het huisje in. Warm en droog.
Moe maar voldaan.
Vandaag een topdag.
Sneeuw en zon.
Een plaatje.
woensdag, april 02, 2008
Wo 2/4: Heaven on Earth
Er is niets zo mooi als skiën op perfecte sneeuw.
Op een verlaten piste. Met stralende zon.
Heaven on earth.
Genieten.
Gelukzaligheid.
Die dagen krijg je niet vaak.
Je hoopt erop. Of bid ervoor.
Bij aankomst gisteren scheen de volle zon ons lachend toe.
En er lag een dikke laag verse sneeuw.
We werden week met zo'n dag in het verschiet.
Dit is de foto van vandaag.
We hopen maar weer op morgen.
Op een verlaten piste. Met stralende zon.
Heaven on earth.
Genieten.
Gelukzaligheid.
Die dagen krijg je niet vaak.
Je hoopt erop. Of bid ervoor.
Bij aankomst gisteren scheen de volle zon ons lachend toe.
En er lag een dikke laag verse sneeuw.
We werden week met zo'n dag in het verschiet.
Dit is de foto van vandaag.
We hopen maar weer op morgen.
dinsdag, april 01, 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
