Iets dat stuk is en wordt gemaakt wordt nooit zo mooi en sterk als het was.
Een barst blijft een barst, een kras een kras en een breuk een breuk.
Zeggen ze.
Niet voor de man van staal.
Na verloop van tijd ben ik zo sterk dat het staaldraad niet meer nodig is.
Dat mag eruit. En wel vandaag.
Nu ben ik weer gewoon puur natuur.
Met een beetje van een ander.
Dat dan wel.
1 opmerking:
Hoi Martijn,
mooi dat je daar weer vanaf bent!
Trouwens prachtig stukje, het vorige. Jammer dat je niet het blog op het CF cafe hebt staan. Konden nog meer mensen er van genieten.
Groeten en tot horen,
Fred
Een reactie posten